Πείραμα EGSS

Η Γη περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της με ταχύτητα ₁.
Η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο με ταχύτητα ₂.
Ο Ήλιος περιστρέφεται γύρω από το κέντρο μάζας του γαλαξία μας με ταχύτητα ₃.
Το κέντρο μάζας του γαλαξία μας, περιστρέφεται γύρω από το κέντρο μάζας του τοπικού σμήνους γαλαξιών με ταχύτητα ₄.
Το κέντρο μάζας του τοπικού σμήνους γαλαξιών, περιστρέφεται γύρω από το κέντρο μ άζας του τοπικού υπερ-σμήνους γαλαξιών με ταχύτητα ₅, κ.ο.κ.

Συνεπώς, για μια δεδομένη χρονική στιγμή t₀ η συνισταμένη ταχύτητα , με την οποία κινείται η Γη μέσα στο σύμπαν, ήτοι ως προς τον ακίνητο Αιθέρα του σύμπαντος (Ο.ΧYZ), είναι προφανώς το διανυσματικό άθροισμα:

Το διάνυσμα της σχέσης (1) θα το ονομάζουμε εφεξής, κοσμικό διάνυσμα της ταχύτητας της Γης, με την οποία η Γη κινείται μέσα στο σύμπαν, ήτοι ως προς τον ακίνητο Αιθέρα του σύμπαντος (Ο.ΧYΖ) σχ.1.
Παρατήρηση: Οι γαλαξίες, τα σμήνη των γαλαξιών, τα υπερ-σμήνη των γαλαξιών κλπ, περιστρεφονται γύρω από το κέντρο μάζας του σύμπαντος, το οποίο είναι ακίνητο ως προς το σύστημα αναφοράς Ο.ΧΥΖ του ακίνητου Αιθέρα του σύμπαντος.

Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ

   Ας υποθέσουμε σχ.1 ότι, έχουμε ένα γεωστατικό δορυφόρο G, ο οποίος βρίσκεται σε ένα ύψος h και έξω από την Αιθερόσφαιρα της Γης. Ο γεωστατικός αυτός δορυφόρος G, τοποθετείται (κατά προτίμηση) επί του επιπέδου του Ισημερινού (Ι).
   Επίσης ο γεωστατικός δορυφόρος G, φέρει ένα πομπό ο οποίος είναι συνδεδεμένος με ένα χρονόμετρο Τ (χρονόμετρο δορυφόρου).
   Ο πομπός, εκπέμπει παλμούς (σήματα) ανά σταθερό χρονικό διάστημα t (π.χ. t = 1 min).

   Στην κατακόρυφο ευθεία, που συνδέει το γεωστατικό δορυφόρο G και την επιφάνεια της Γης, υπάρχει ένας δέκτης, ο οποίος είναι συνδεδεμένος με ένα χρονόμετρο Τ΄ (χρονόμετρο εδάφους).
   Το χρονόμετρο Τ του δορυφόρου και το χρονόμετρο Τ΄ του εδάφους, είναι υψηλής ακρίβειας και είναι συγχρονισμένα και συντονισμένα μεταξύ τους.
   Σύμφωνα λοιπόν, με αυτά που αναφέραμε παραπάνω καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ώρου και καθ’ όλη την διάρκεια του έτους, ο γεωστατικός δορυφόρος G, εκπέμπει συνεχώς τα παραπάνω σήματα ανά χρονικό διάστημα t (π.χ. t = 1 min).
   Ας δούμε τώρα, τι συμπεράσματα προκύπτουν από την εκτέλεση του πειράματος EGSS:

Σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας, η χρόνοι t_i (i = 1,2,3,...) που κάνουν τα σήματα για να φθάσουν από το γεωστατικό δορυφόρο G, έως το χρονόμετρο Τ΄ του εδάφους είναι, αντιστοίχως:

όπου c η ταχύτητα του φωτός, c = 3.10⁸ m/s.
Όπως παρατηρούμε από τη σχέση (2) οι χρόνοι t_i, είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ώρου και καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και αντιστοιχούν στην ευθεία (C₀), σχ.1 (b).

   b. Σύμφωνα όμως με τη «Νέα Θεωρία του Αιθέρα» προκύπτουν τα παρακάτω συμπεράσματα:
   Η Γη ως γνωστό περιστρέφεται γύρω από τον άξονά της με ταχύτητα ₁, η οποία είναι προφανώς μία συνιστώσα του κοσμικού διανύσματος . Η ταχύτητα ₁ αλλάζει συνεχώς φορά (από 0^ο – 360^ο) και κατεύθυνση, ως προς το ακίνητο σύστημα αναφοράς (O.XYZ) του ακίνητου Αιθέρα του σύμπαντος.
   Ομοίως, η Γη περιστρέφεται και γύρω από τον Ήλιο με ταχύτητα ₂, η οποία είναι μία άλλη συνιστώσα του κοσμικού διανύσματος . Η ταχύτητα ₂ αλλάζει και αυτή συνεχώς φορά (από 0^ο – 360^ο) και κατεύθυνση, ως προς το σύστημα αναφοράς (Ο.ΧYZ) του ακινήτου Αιθέρα του σύμπαντος σχ.1.

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, προκύπτει το συμπέρασμα, ότι:
1) Εάν πάρουμε, όλες τις μετρήσεις t_i ενός 24ώρου, οι οποίες είναι:

24Χ60΄= 1440 μετρήσεις

τότε, οι μετρήσεις αυτές t_i θα παρουσιάζουν μία περιοδικότητα (ημερήσια περιοδικότητα), η οποία θα αντιστοιχεί στην καμπύλη (C₁) του σχ.1 (c).

2) Ομοίως, εάν πάρουμε όλες τις μετρήσεις t_i ενός έτους, οι οποίες είναι:

1440Χ365 = 525.600 μετρήσεις

τότε, και οι μετρήσεις αυτές t_i θα παρουσιάζουν μία περιοδικότητα (ετήσια περιοδικότητα), η οποία θα αντιστοιχεί στην καμπύλη (C₂) του σχ.1 (d).

Συνεπώς, εάν συμβεί το γεγονός αυτό, ήτοι κατά την εκτέλεση του πειράματος EGSS να έχουμε για τους χρόνους t_i το φαινόμενο της ημερήσιας περιοδικότητας σχ.1 (c) και το φαινόμενο της ετήσιας περιοδικότητας σχ.1 (d) τότε, καταφανέστατα η Θεωρία της Σχετικότητας είναι απολύτως λανθασμένη και ο Αιθέρας υπάρχει μέσα στη φύση.
Διότι, ως γνωστό η Θεωρία της Σχετικότητας για τους χρόνους t_i σε καμία απολύτως περίπτωση σχ.1 (b) δεν προβλέπει αυτή την περιοδικότητα (ημερήσια και ετήσια), όπως αναφέραμε παραπάνω σχ.1 (c) και σχ.1 (d).

   Μετά από αυτά που αναφέραμε παραπάνω, το ερώτημα που γεννιέται τώρα, είναι το εξής:
   Οι χρόνοι t_i (i = 1,2,3,..) των σημάτων που εκπέμπει ο γεωστατικός δορυφόρος G θα είναι σταθεροί και ίσοι με t (π.χ. t = 1 min), όπως προβλέπει η Θεωρία της Σχετικότητας ή θα παρουσιάζουν μία περιοδικότητα (ημερήσια και ετήσια), όπως προβλέπει η «Νέα Θεωρία του Αιθέρα»;
   Η απάντηση στο παραπάνω αυτό ερώτημα, μπορεί να δοθεί μόνο όταν εκτελεστεί το πείραμα.
   Έτσι, με τη σύγχρονη τεχνολογία που σήμερα διαθέτουμε είναι πολύ εύκολο να εκτελεστεί το πείραμα EGSS, το οποίο κοστίζει πολύ λιγότερα χρήματα σχετικά με άλλα πειράματα, όπως π.χ. το πείραμα Gravity Probe b, κλπ.
   Τέλος με την εκτέλεση του πειράματος EGSS θα αποδειχθεί οριστικά, εάν η Θεωρία της Σχετικότητας είναι ορθή ή λανθασμένη και συγχρόνως θα αποδειχθεί, εάν ο Αιθέρας υπάρχει ή όχι μέσα στη φύση.
   Σε περίπτωση λοιπόν, που αποδειχθεί ότι ο Αιθέρας υπάρχει μέσα στη φύση, κατόπιν μπορούμε να ορίσουμε την κατεύθυνση τη φορά και να υπολογίσουμε το μέτρο του κοσμικού διανύσματος , σχέση (1) που κινείται η Γη μέσα στο σύμπαν, ήτοι ως προς τον ακίνητο Αιθέρα του σύμπαντος (O.XYZ). (π.χ. η Γη κινείται μέσα στον ακίνητο Αιθέρα του σύμπαντος, με κατεύθυνση και φορά προς τον αστερισμό του Κύκνου, με ταχύτητα υ = 120 km/s).

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΩΝ MICHELSON – MORLEY
ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΩΝ MICHELSON, MORLEY ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ

Τα αποτελέσματα του πειράματος Μ-Μ είναι απολύτως λανθασμένα διότι:

Οι Michelson, Morley και άλλοι την εποχή εκείνη ( 1881 και μετά) που εκτελέσθηκε το πε ίραμα δεν έλαβαν καθόλου υπόψη τους τη σχέση (1) (που αναφέραμε στην εισαγωγή του πειράματος EGSS), η οποία σχέση (1) ισχύει αναμφισβήτητα, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα της Αστρονομίας.
Το πείραμα Μ-Μ, εκτελέσθηκε μέσα στην Αιθερόσφαιρα της Γης και μάλιστα με την πειραματική συσκευή ακίνητη ως προς την επιφάνεια της Γης, ενώ θα έπρεπε κανονικά να εκτελεσθεί:

Έξω από την Αιθερόσφαιρα της Γης, (π.χ. σε ένα γεωστατικό ή τροχιακό δορυφόρο), ή
Μέσα στην Αιθερόσφαιρα της Γης αλλά όμως, επάνω σε ένα κινούμενο όχημα (π.χ. τρένο, αεροπλάνο, κλπ.)

Συνεπώς για τους παραπάνω αυτούς λόγους τα αποτελέσματα του πειραμάτος Μ-Μ, είναι μη αξιόπιστα και σε καμία απολύτως περίπτωση δεν εκφράζουν την Φυσική πραγματικότητα. Άρα λοιπόν, για να μας δώσει το πείραμα Μ-Μ αξιόπιστα αποτελέσματα θα πρέπει οπωσδήποτε να επαναληφθεί, με τις προϋποθέσεις (a) και (b), που αναφέραμε παραπάνω.