ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΩΝ ΑΓΩΓΩΝ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Σκοπός του πειράματος των παράλληλων αγωγών που θα αναπτύξουμε αμέσως παρακάτω, είναι να αποδείξουμε με πάρα πολύ απλό τρόπο, ότι η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας είναι μία απολύτως λανθασμένη Θεωρία της Φυσικής.
Στην ουσία το πείραμα των παράλληλων αγωγών, είναι της ίδιας φιλοσοφίας με τα πειράματα (19), (18) και (16) που αναφέρονται στο site, www.tsolkas.gr.
Τέλος, το πείραμα των παράλληλων αγωγών είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό πείραμα Φυσικής, το οποίο είναι απλό στην εκτέλεσή του, κοστίζει ελάχιστα χρήματα και μπορεί πολύ εύκολα να εκτελεσθεί από φοιτητές Πανεπιστημίων.
Η εκτέλεση λοιπόν του πειράματος των παράλληλων αγωγών, έχει ως εξής:

Η εκτέλεση του πειράματος

Όπως είναι γνωστό, η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας είναι θεμελιωμένη στα παρακάτω δύο αξιώματα:
Αξίωμα Ι: Όλα τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς, είναι ισοδύναμα για όλους τους νόμους της Φυσικής.
Αξίωμα ΙΙ: Η ταχύτητα c του φωτός στο κενό, είναι πάντοτε σταθερή για όλους τους παρατηρητές.
Με βάση λοιπόν το πείραμα των παράλληλων αγωγών, που θα αναπτύξουμε αμέσως παρακάτω θα αποδείξουμε με πάρα πολύ απλό τρόπο, ότι το αξίωμα Ι της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας που αναφέραμε παραπάνω, είναι ένα απολύτως λανθασμένο αξίωμα της Φυσικής.
Η απόδειξη λοιπόν αυτή, έχει ως εξής:
Ας υποθέσουμε σχ. 1(a) ότι, έχουμε δύο παράλληλους, χάλκινους αγωγούς μήκους L₁ και L₂, (L₁ = L₂) και διατομής D, οι οποίοι απέχουν μεταξύ τους απόσταση r, (L₁, L₂ >> r).
Οι δύο χάλκινοι αγωγοί L₁ και L₂ είναι οριζόντιοι και σταθερά στερεωμένοι σε δύο στύλους ύψους h_o, επάνω στο εργαστηριακό μας τραπέζι.

σχ. 1

Εκτελούμε τώρα το πείραμα των παράλληλων αγωγών σε δύο φάσεις (Φάση Ι και Φάση ΙΙ), ως εξής:
Φάση Ι: Ας υποθέσουμε σχ. 1(a) ότι, οι δύο χάλκινοι αγωγοί L₁ και L₂ δεν διαρρέονται από ηλεκτρικό ρεύμα (i = 0).
Θεωρούμε τώρα, ένα αδρανειακό σύστημα αναφοράς o.xyz (S) το οποίο είναι ακίνητο ως προς τον αγωγό L₁ και ένα αδρανειακό σύστημα αναφοράς o΄.x΄y΄z΄ (S΄) το οποίο είναι ακίνητο, ως προς τον αγωγό L₂.
Προφανώς στη περίπτωση αυτή τα δύο αδρανειακά συστήματα αναφοράς S και S΄ είναι ακίνητα ως προς τη Γη και συνεπώς θα είναι ακίνητα και ως προς την Αιθερόσφαιρα της Γης.
Επειδή όμως, τα δύο αδρανειακά συστήματα αναφοράς S και S΄ είναι ακίνητα ως προς τη Γη και οι δύο αγωγοί L₁ και L₂ δεν διαρρέονται από ηλεκτρικό ρεύμα, αυτό σημαίνει, ότι:

1) Η σχετική ταχύτητα V΄ μεταξύ των δύο αδρανειακών συστημάτων αναφοράς S και S΄ θα είναι V΄ = 0.
2) Τα ελεύθερα ηλεκτρόνια του αγωγού L₁ θα είναι ακίνητα, ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς S και ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς S΄.
3) Ομοίως, τα ελεύθερα ηλεκτρόνια του αγωγού L₂ θα είναι ακίνητα ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς S΄ και ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς S.

Κατόπιν, στο αδρανειακό σύστημα αναφοράς S επί του άξονος oz στο σημείο P και σε απόσταση r_o, στερεώνουμε σταθερά μία μαγνητική βελόνη Μ.
Ομοίως, στο αδρανειακό σύστημα αναφοράς S΄ επί του άξονος o΄z΄ στο σημείο P΄ και σε απόσταση r_o, στερεώνουμε σταθερά μία άλλη μαγνητική βελόνη Μ΄.
Σημείωση: Στο πείραμά μας, οι άξονες oz και ο΄z΄ είναι κάθετοι στους αγωγούς L₁ και L₂ και είναι στο ίδιο επίπεδο των αγωγών L₁ και L₂.
Επειδή όμως (όπως αναφέραμε παραπάνω), οι δύο αγωγοί L₁ και L₂ δεν διαρρέονται από ηλεκτρικό ρεύμα (i = 0), αυτό σημαίνει ότι:
1) Το μαγνητικό πεδίο Β το οποίο δημιουργείται και από τους δύο αγωγούς L₁ και L₂ στο σημείο P θα είναι Β = 0.
2) Ομοίως, το μαγνητικό πεδίο Β΄ το οποίο δημιουργείται και από τους δύο αγωγούς L₁ και L₂ στο σημείο Ρ΄ θα είναι Β΄ = 0.
Δηλαδή θα είναι:

Επειδή όμως τώρα, το μαγνητικό πεδίο και από τους δύο αγωγούς L₁ και L₂ στα σημεία Ρ και Ρ΄ είναι μηδέν (σχέση (1)) αυτό σημαίνει, ότι οι δύο μαγνητικές βελόνες Μ και Μ΄ δεν θα περιστραφούν αλλά θα παραμένουν πάντοτε ακίνητες στην αρχική τους θέση, όπου τοποθετήθηκαν.
Όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω, συμβαίνουν στη Φάση Ι της εκτέλεσης του πειράματός μας.

Τέλος της Φάσης Ι

Φάση ΙΙ: Ας υποθέσουμε τώρα σχ. 1(b) ότι, οι δύο χάλκινοι αγωγοί L₁ και L₂ διαρρέονται αντιστοίχως από συνεχές ηλεκτρικό ρεύμα ίσης έντασης i (i ≠ 0).
Στη περίπτωση αυτή τα ελεύθερα ηλεκτρόνια των αγωγών L₁ και L₂ θα κινούνται ως προς τη Γη (και συνεπώς και ως προς τους αγωγούς L₁ και L₂) με την ίδια ταχύτητα V.
Όπως είναι γνωστό, η ταχύτητα αυτή V, δίδεται από τη σχέση:

όπου: i = η ένταση του συνεχούς ηλεκτρικού ρεύματος
         D = η διατομή των χάλκινων αγωγών L₁ και L₂
       e = το ηλεκτρικό φορτίο του ηλεκτρονίου, e = 1,6 ^. 10^-19 Cb
       n =  0,84 ^. 10²³ ηλεκτρόνια / cm³ (για το χαλκό)
Έτσι λοιπόν, εάν π.χ. κατά την εκτέλεση του πειράματός μας, είναι i = 100 Ampere και D = 0,01cm² τότε, σύμφωνα με τη σχέση (2) η ταχύτητα V των ελεύθερων ηλεκτρονίων των αγωγών L₁ και L₂ θα είναι:

Μετακινούμε τώρα, συγχρόνως τα δύο αδρανειακά συστήματα αναφοράς S και S΄ με την ίδια σταθερή ταχύτητα V = 7,4 mm/s, ως προς τη Γη.

Όπως παρατηρούμε, στη περίπτωση αυτή ισχύουν τα εξής:
1) Η σχετική ταχύτητα V΄ μεταξύ των δύο αδρανειακών συστημάτων αναφοράς S και S΄ είναι
V΄ = 0, (όπως ακριβώς στη Φάση Ι).
2) Τα ελεύθερα ηλεκτρόνια του αγωγού L₁ είναι ακίνητα ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς S και ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς S΄, (όπως ακριβώς και στη Φάση Ι).
3) Ομοίως, τα ελεύθερα ηλεκτρόνια του αγωγού L₂ είναι ακίνητα ως προς τα αδρανειακό σύστημα αναφοράς S΄ και ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς S, (όπως ακριβώς και στη Φάση Ι).

Ας υποθέσουμε τώρα σχ. 1 ότι, η απόσταση r είναι, r = 20 cm και η απόσταση r_o είναι, r_o = 5 cm.
Στη περίπτωση αυτή το μαγνητικό πεδίο Β που δημιουργείται και από τους δύο αγωγούς L₁ και L₂ στο σημείο Ρ, είναι:

Ομοίως, το μαγνητικό πεδίο Β΄ που δημιουργείται και από τους δύο αγωγούς και L₂ στο σημείο Ρ΄, είναι:

Δηλαδή, από τις σχέσεις (4) και (5), είναι:

Συνεπώς λοιπόν, στη Φάση ΙΙ οι μαγνητικές βελόνες Μ και Μ΄ θα περιστραφούν από την αρχική τους θέση που τοποθετήθηκαν, ένεκα της ύπαρξης του μαγνητικού πεδίου Β και του μαγνητικού πεδίου Β΄, που δίδονται από τη σχέση (6).
Σημείωση: ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Στη Φάση ΙΙ η δημιουργία των μαγνητικών πεδίων Β και Β΄ (σχέση (6)), οφείλεται στην κίνηση με ταχύτητα V = 7,4 mm/s ως προς τη Γη των ελεύθερων ηλεκτρονίων των αγωγών L₁ και L₂ και δεν οφείλεται (η δημιουργία των μαγνητικών αυτών πεδίων Β και Β΄) στα θετικά ιόντα του χαλκού Cu⁺ των δύο αγωγών L₁ και L₂ τα οποία κινούνται με ταχύτητα V = - 7,4 mm/s, ως προς τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς S και S΄.
Για την απόδειξη αυτή, (βλέπε αναλυτικά, πείραμα 19 στο site www.tsolkas.gr).

Όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω, συμβαίνουν στη Φάση ΙΙ της εκτέλεσης του πειράματός μας.

Τέλος της Φάσης ΙΙ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ
ΑΠΟ ΤΗ ΦΑΣΗ Ι ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΗ ΙΙ
ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΩΝ ΑΓΩΓΩΝ

Μετά από αυτά που αναφέραμε παραπάνω (Φάση Ι και Φάση ΙΙ), παρατηρούμε ότι:
Ενώ και στις δύο φάσεις (Φάση Ι και Φάση ΙΙ) της εκτέλεσης του πειράματος των παράλληλων αγωγών:
1) Η σχετική ταχύτητα V΄ μεταξύ των δύο αδρανειακών συστημάτων αναφοράς S και S΄ είναι
V΄ = 0 (και στη Φάση Ι και στη Φάση ΙΙ).
2) Τα ελεύθερα ηλεκτρόνια του αγωγού L₁ είναι ακίνητα, ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς S και ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς S΄ (και στη Φάση Ι και στη Φάση ΙΙ).
3) Ομοίως, τα ελεύθερα ηλεκτρόνια του αγωγού L₂ είναι ακίνητα, ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς S΄ και ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς S (και στη Φάση Ι και στη Φάση ΙΙ), συμβαίνει το παρακάτω αξιοσημείωτο φαινόμενο:
Στη Φάση Ι, οι μαγνητικές βελόνες Μ και Μ΄ παραμένουν πάντοτε ακίνητες και δεν περιστρέφονται. Αντίθετα, στη Φάση ΙΙ, οι μαγνητικές βελόνες Μ και Μ΄ περιστρέφονται από την αρχική τους θέση στην οποία τοποθετήθηκαν.
Αυτό είναι λοιπόν το σημαντικό συμπέρασμα, το οποίο προκύπτει από την εκτέλεση του πειράματος των παράλληλων αγωγών.
Oπως παρατηρούμε το συμπέρασμα αυτό, είναι εντελώς αντίθετο με το αξίωμα Ι της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας που αναφέραμε παραπάνω, διότι:
Σύμφωνα με την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας για να ισχύει το αξίωμα Ι θα έπρεπε και στις δύο φάσεις (και στη Φάση Ι και στη Φάση ΙΙ), οι μαγνητικές βελόνες Μ και Μ΄ να μας δίδουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα ως προς τα δύο αδρανειακά συστήματα αναφοράς S και S΄.
Διότι, σύμφωνα με το αξίωμα Ι τα δύο αδρανειακά συστήματα αναφοράς S και S΄ θεωρούνται ισοδύναμα μεταξύ τους, είτε είναι ακίνητα (V = 0) ως προς τη Γη (Φάση Ι) είτε κινούνται ως προς τη Γη με σταθερή ταχύτητα V = 7,4 mm/s (Φάση ΙΙ).
Δυστυχώς όμως (όπως αποδεικνύεται πειραματικώς), επειδή οι μαγνητικές βελόνες Μ και Μ΄ δεν μας δίδουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα και στις δυο φάσεις (Φάση Ι και Φάση ΙΙ), ως προς τα δύο αδρανειακά συστήματα αναφοράς S και S΄ αυτό σημαίνει, ότι το αξίωμα Ι της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας είναι απολύτως λάθος. Συνεπώς, μετά από αυτά που αναφέραμε παραπάνω (και επειδή οι μαγνητικές βελόνες Μ και Μ΄ δεν μας δίδουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα και στις δύο φάσεις, Φάση Ι και Φάση ΙΙ), καταλήγουμε στο παρακάτω βασικό συμπέρασμα:

Συμπέρασμα

Με βάση τα πειραματικά αποτελέσματα της Φάσης Ι και της Φάσης ΙΙ της εκτέλεσης του πειράματος των παράλληλων αγωγών, αποδεικνύεται πειραματικώς και με πάρα πολύ απλό τρόπο, ότι το αξίωμα Ι της αξιωματικής θεμελίωσης της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας είναι λάθος και συνεπώς η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας θα πρέπει να θεωρηθεί, ως μία εντελώς λανθασμένη Θεωρία της Φυσικής.

Όπως παρατηρούμε το πείραμα των παράλληλων αγωγών είναι, ένα πάρα πολύ σημαντικό πείραμα Φυσικής τα αποτελέσματα του οποίου (της Φάσης Ι και της Φάσης ΙΙ):
1) Η Κλασική Φυσική αδυνατεί να τα ερμηνεύσει, και
2) Με βάση τα αποτελέσματα αυτά (της Φάση Ι και της Φάσης ΙΙ), η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας αποδεικνύεται ότι, είναι μια εντελώς λανθασμένη Θεωρία της Φυσικής.

Αντίθετα όμως, η ορθή ερμηνεία των αποτελεσμάτων της Φάσης Ι και της Φάσης ΙΙ του πειράματος των παράλληλων αγωγών δίδεται μόνο από την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία, όταν δεχθούμε την ύπαρξη του Αιθέρα μέσα στη Φύση και με βάση τον θεμελιώδη «νόμο της δημιουργίας του μαγνητικού πεδίου από ένα ηλεκτρικό φορτίο», όπως αυτά αναφέρονται αναλυτικά στο link, «Αιθέρας και μαγνητικό πεδίο» και στο video 02 (The Ether) στο site, www.tsolkas.gr.

ΑΦΙΕΡΩΣΗ…

Το πείραμα των παράλληλων αγωγών που αναπτύξαμε παραπάνω, το αφιερώνω εξαιρετικά στους σημερινούς «μεγάλους» Φυσικούς (!!!) για να τους αποδείξω, ότι:
«Πώς με ένα απλούστατο πείραμα Φυσικής και δαπανώντας ελάχιστα χρήματα, μπορούμε να αποδείξουμε ότι, η Θεωρία της Σχετικότητας (ήτοι, η μεγαλύτερη επιστημονική πλάνη που υπήρξε ποτέ στην Ιστορία της Φυσικής) είναι, μία απολύτως λανθασμένη Θεωρία της Φυσικής!!!»
Ευχαριστώ.

Copyright 2009: Christos A. Tsolkas                                                  Σεπτέμβριος 21, 2009

©  Copyright 2001 Tsolkas Christos.  Web design by Wirenet Communications