| σχ. 1 Στο σύστημα αναφοράς S, υπάρχει ένα ηλεκτρικό φορτίο +Q, μία μαγνητική βελόνη Μ και ένας παρατηρητής (Ο). Ομοίως, στο σύστημα αναφοράς S΄, υπάρχει ένα ηλεκτρικό φορτίο +Q, μία μαγνητική βελόνη Μ΄ και ένας παρατηρητής (Ο΄). Μετά λοιπόν από αυτά που αναφέραμε παραπάνω, εκτελούμε το πείραμά μας, ως εξής:
Φάση Ι: Ας υποθέσουμε σχ. 1 (a) ότι, τα δύο αδρανειακά συστήματα αναφοράς S και S΄, είναι ακίνητα ως προς τη Γη, (V = 0).
Συνεπώς, η σχετική ταχύτητα μεταξύ των δύο συστημάτων αναφοράς S και S΄, είναι μηδέν.
Στη φάση ο παρατηρητής (Ο΄) του συστήματος αναφοράς S΄ δεν παρατηρεί κανένα μαγνητικό πεδίο, το οποίο να προέρχεται από το ηλεκτρικό φορτίο +Q του συστήματος αναφοράς S. Συνεπώς η μαγνητική βελόνη Μ΄ θα παραμένει πάντοτε ακίνητη, ως προς τον παρατηρητή (Ο΄).
Ομοίως, στη φάση αυτή, ο παρατηρητής (Ο) του συστήματος αναφοράς S δεν παρατηρεί κανένα μαγνητικό πεδίο, το
οποίο να προέρχεται από το ηλεκτρικό φορτίο +Q του συστήματος αναφοράς S΄.
Συνεπώς η μαγνητική βελόνη Μ θα παραμένει πάντοτε ακίνητη, ως προς τον παρατηρητή (Ο). Φάση ΙΙ: Κινούμε τώρα σχ. 1(b) τα δύο συστήματα αναφοράς S και S΄ παραλλήλως με την ίδια φορά και με την ίδια σταθερή ταχύτητα V, ως προς την επιφάνεια της Γης, . (V≠0).
Συνεπώς η σχετική ταχύτητα μεταξύ των δύο συστημάτων αναφοράς S και S΄ είναι πάλι μηδέν.
Στη
φάση αυτή η μαγνητική βελόνη Μ΄ του συστήματος αναφοράς S΄ θα μετακινηθεί ως προς τον παρατηρητή (Ο΄), ένεκα του μαγνητικού πεδίου, που δημιουργεί το ηλεκτρικό φορτίο +Q του συστήματος αναφοράς S.
Ομοίως, στη φάση αυτή η μαγνητική βελόνη Μ του συστήματος αναφοράς S θα μετακινηθεί προς τον παρατηρητή (Ο), ένεκα του μαγνητικού πεδίου, που δημιουργεί το ηλεκτρικό φορτίο +Q του συστήματος αναφοράς S΄.
Μετά λοιπόν από αυτά που αναφέραμε παραπάνω, παρατηρούμε τώρα τα εξής:
1) Στη φάση Ι, σχ. 1(a), η δύναμη Laplace FL που ασκείται μεταξύ των δύο ηλεκτρικών φορτίων +Q των συστημάτων αναφοράς S και S΄ είναι FL=0 και συνεπώς τα δύο αυτά ηλεκτρικά φορτία +Q δεν έλκονται μεταξύ του με τη δύναμη Laplace. 2) Αντίθετα τώρα στη φάση ΙΙ, σχ. 1(b) η δύναμη Laplace FL που ασκείται μεταξύ των δύο ηλεκτρικών φορτίων +Q των συστημάτων αναφοράς S και S΄ είναι FL≠0
και συνεπώς τα δύο αυτά ηλεκτρικά φορτία +Q, έλκονται μεταξύ τους με τη δύναμη Laplace.
Ερώτημα Το εύλογο λοιπόν ερώτημα που γεννιέται τώρα, είναι το εξής:
Πώς συμβαίνει, ενώ και στη φάση Ι, σχ. 1(a) και στη φάση ΙΙ, σχ. 1(b), η σχετική ταχύτητα μεταξύ των δύο αδρανειακών συστημάτων αναφοράς S και S΄ είναι ΜΗΔΕΝ, στη φάση Ι, σχ. 1(a) τα δύο ηλεκτρικά φορτία +Q να μην έλκονται μεταξύ τους με τη δύναμη Laplace,
ενώ αντίθετα στη φάση ΙΙ, σχ. 1(b) τα δύο ηλεκτρικά φορτία +Q να έλκονται μεταξύ τους με τη δύναμη Laplace;
Τι συμβαίνει λοιπόν και ποια είναι η αιτία του φαινομένου αυτού;
Η απάντηση στο παραπάνω αυτό ερώτημα, είναι η εξής: 1) Η κλασική Φυσική (όπως είναι γνωστό), αδυνατεί να ερμηνεύσει το φαινόμενο αυτό. 2) Επίσης, το αξίωμα Ι της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας, είναι απολύτως λανθασμένο.
Η απόδειξη ότι, το αξίωμα Ι της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας είναι απολύτως λανθασμένο, έχει ως εξής: Απόδειξη Για να ισχύει το αξίωμα Ι της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας, επειδή η σχετική ταχύτητα μεταξύ των δύο αδρανειακών συστημάτων αναφοράς S και S΄ και στη φάση Ι, σχ. 1(a) και στη φάση ΙΙ, σχ. 1(b) είναι ΜΗΔΕΝ θα πρέπει: a) Οι μαγνητικές βελόνες Μ και Μ΄
να μας δίδουν το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα και για τους δύο παρατηρητές (Ο) και (Ο΄) και στη φάση Ι, σχ. 1(a) και στη φάση ΙΙ, σχ. 1(b). b) Ομοίως, η δύναμη Laplace FL, η οποία ασκείται μεταξύ των δύο ηλεκτρικών φορτίων +Q των συστημάτων αναφοράς S και S΄ να μας δίδει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα και για τους δύο παρατηρητές (Ο) και (Ο΄) και στη φάση Ι, σχ. 1(a) και στη φάση ΙΙ, σχ. 1(b).
Δυστυχώς όμως, σε ότι αφορά τη δύναμη Laplace FL τα πειράματα έδειξαν ότι: 1) Όταν δύο ηλεκτρικά φορτία π.χ. θετικά, είναι ακίνητα ως προς την επιφάνεια της Γης δεν έλκονται ποτέ μεταξύ τους με τη δύναμη Laplace FL, (FL = 0) φάση Ι, σχ. 1(a). 2) Αντίθετα όμως, όταν τα δύο αυτά θετικά ηλεκτρικά φορτία, κινούνται παραλλήλως με την ίδια φορά και με την ίδια σταθερή ταχύτητα
V, ως προς τη Γη, τότε τα δύο αυτά ηλεκτρικά φορτία, έλκονται πάντοτε μεταξύ τους με τη δύναμη Laplace FL (FL≠0), φάση ΙΙ, σχ. 1(b). Συνεπώς με βάση το θεωρητικό μέρος του πειράματος των δύο ηλεκτρικών φορτίων που αναπτύξαμε παραπάνω και σύμφωνα με τα αποτελέσματα των πειραμάτων που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, το αξίωμα Ι της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας είναι λάθος και συνεπώς δεν ισχύει μέσα στη Φύση.
ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ
(Παραδείγματα) Πειράματα τα οποία επαληθεύουν το πείραμα των δύο ηλεκτρικών φορτίων φάση Ι, σχ. 1(a) και φάση ΙΙ, σχ. 1(b) και συνεπώς αποδεικνύεται ότι, το αξίωμα Ι της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας είναι απολύτως λανθασμένο, έχουμε σε πάρα πολλές περιπτώσεις στη Φυσική, όπως: a)
Στο φαινόμενο της σύσφιγξης του πλάσματος (pinch effect) στις πυρηνικές μηχανές σύντηξης, όπου τα ιόντα του πλάσματος, έλκονται μεταξύ τους με τη δύναμη Laplace. b) Σε δύο π.χ. ηλεκτρόνια, όταν κινούνται παράλληλα και ομόρροπα με την ίδια σταθερή ταχύτητα V ως προς τη Γη, τότε τα δύο αυτά ηλεκτρόνια έλκονται μεταξύ τους με τη δύναμη Laplace FL, (FL≠0).
Αντίθετα τώρα, όταν τα δύο ηλεκτρόνια
είναι ακίνητα ως προς τη Γη, τότε αυτά δεν έλκονται μεταξύ τους με τη δύναμη Laplace FL, (FL=0). Τέλος, μπορούμε να αναφέρουμε από τη Φυσική και διάφορα άλλα παραδείγματα. Μετά λοιπόν από αυτά που αναφέραμε παραπάνω, καταλήγουμε τώρα στο παρακάτω βασικό συμπέρασμα. Συμπέρασμα Σύμφωνα με το πείραμα των δύο ηλεκτρικών φορτίων +Q που περιγράψαμε στη φάση ΙΙ, σχ. 1(a) και φάση ΙΙ, σχ.
1(b), προκύπτει ότι: a) Η κλασική Φυσική ως γνωστό, αδυνατεί να ερμηνεύσει τα αποτελέσματα του πειράματος των δύο ηλεκτρικών φορτίων +Q, που αναπτύξαμε παραπάνω. b) Με βάση το πείραμα των δύο ηλεκτρικών φορτίων +Q, που αναπτύξαμε παραπάνω, το αξίωμα Ι της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας αποδεικνύεται, ότι θεωρητικώς και πειραματικώς είναι απολύτως λανθασμένο και συνεπώς δεν ισχύει μέσα στη φύση.
ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ Αποκλειστικά και μόνο (χωρίς να εκτελέσουμε, κανένα άλλο πείραμα Φυσικής), παρά μόνο το πείραμα των δύο ηλεκτρικών φορτίων αποδεικνύεται ΟΡΙΣΤΙΚΑ και ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ και με ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ ΤΡΟΠΟ, ότι η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας είναι ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ και κατΆ επέκταση και η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, είναι ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ.
Συνεπώς, ολόκληρη η Θεωρία της Σχετικότητας (Ειδική και Γενική), μόνο με το πείραμα
των δύο ηλεκτρικών φορτίων αποδεικνύεται ότι, είναι μια ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ Θεωρία της Φυσικής!!! Τα πειραματικά αποτελέσματα του πειράματος των δύο ηλεκτρικών φορτίων +Q που αναπτύξαμε παραπάνω, φάση Ι, σχ. 1(a) και φάση ΙΙ, σχ. 1(b) ερμηνεύονται πλήρως, μόνον όταν δεχθούμε την ύπαρξη του Αιθέρα μέσα στη φύση, σύμφωνα με το Νέο Αιθερικό Μοντέλο της Ηλεκτροβαρυτικής Θεωρίας και με βάση το θεμελιώδη «Νόμο της δημιουργίας του μαγνητικού πεδίου από ένα ηλεκτρικό
φορτίο», όπως αυτά περιγράφονται στο link: «Αιθέρας και μαγνητικό πεδίο» και στο video 02 (Μέρος Ι, Ο ΑΙΘΕΡΑΣ), στο site www.tsolkas.gr Copyright 2009: Christos A. Tsolkas Ιούλιος 14, 2009 | |
