ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ «ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΟΥ ΘΑΛΑΜΟΥ»

Ας υποθέσουμε σχ. 1 ότι, έχουμε ένα κλειστό θάλαμο s, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από έναν άξονα ΑΒ με σταθερή γωνιακή ταχύτητα ω και ακτίνα R, .
Η περιστροφή αυτή γίνεται π.χ. με ένα σχοινί ή με μία μεταλλική ράβδο, μήκους R.
Εντός του θαλάμου S υπάρχει ένας παρατηρητής Ο, ο οποίος δεν έχει καμία επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον.
Επίσης, ο άξονας ΑΒ είναι ακίνητος, ως προς ένα αδρανειακό σύστημα αναφοράς S΄ (παρατηρητής Ο΄).

σχ. 1

Το πρόβλημα που γεννιέται τώρα, είναι το εξής:

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Ο παρατηρητής Ο, ο οποίος είναι κλεισμένος μέσα στο θάλαμο S, μπορεί με διάφορα πειράματα (π.χ. Μηχανικής) που εκτελεί μέσα στο θάλαμο του να αποδείξει:
1. Τι είδους κίνηση εκτελεί ο θάλαμός του S;, και
2. Υπάρχει ή όχι, έξω από το θάλαμό του κάποια μάζα Μ, η οποία επενεργεί στα διάφορα πειράματα που εκτελεί, μέσα στο θάλαμο του S;

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ Ο

Ο παρατηρητής Ο, ο οποίος είναι κλεισμένος μέσα στο θάλαμο S, (χωρίς να έχει καμία επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον), προκειμένου να απαντήσει στα δύο ερωτήματα (1) και (2) του παραπάνω προβλήματος, ενεργεί ως εξής:

a. Έστω ότι, o.xyz είναι το σύστημα αναφοράς του θαλάμου S του παρατηρητή Ο.
Ο παρατηρητής Ο, θέτει σε ενέργεια ένα γυροσκόπιο G το οποίο τοποθετεί σταθερά σε μια θέση εντός του θαλάμου του.
Αμέσως παρατηρεί ότι, ο άξονας xx΄ του γυροσκοπίου G, από την αρχική θέση P₁, όπου τοποθετήθηκε, μετακινείται σιγά – σιγά στη θέση Ρ₂, όπου και παραμένει πάντοτε σταθερός στη θέση αυτή Ρ₂, χωρίς να μετακινείται καθόλου.
Σύμφωνα με τα γνωστά, στη θέση Ρ₂, ο άξονας xx΄ του γυροσκοπίου G, είναι παράλληλος προς τον άξονα περιστροφής ΑΒ.

b. Στη συνέχεια, ο παρατηρητής Ο τοποθετεί στα τοιχώματα του θαλάμου του δύο ελατήρια (δυναμόμετρα), (a) και (b) τα οποία φέρουν αντιστοίχως στην άκρη τους από μία μάζα m₁ και m₂ (m₁ < m₂).
Αμέσως παρατηρεί ότι, η δύναμη F₁, την οποία δείχνει το δυναμόμετρο (a) είναι πάντοτε σταθερή, με αποτέλεσμα η μάζα m₁ να παραμένει πάντοτε ακίνητη στο ίδιο σημείο m₁ (x₁, y₁, z₁) του συστήματος αναφοράς o.xyz του θαλάμου S.
Ομοίως, παρατηρεί ότι και η δύναμη F₂ την οποία δείχνει το δυναμόμετρο (b) είναι πάντοτε σταθερή, με αποτέλεσμα η μάζα m₂ να παραμένει πάντοτε ακίνητη στο ίδιο σημείο m₂ (x₂, y₂, z₂) του συστήματος αναφοράς o.xyz του θαλάμου S.

c. Τέλος, ο παρατηρητής Ο, παρατηρεί ότι, τα ελατήρια των δυναμόμετρων (a) και (b), (ήτοι, τα διανύσματα των δυνάμεων F₁ και F₂, είναι πάντοτε παράλληλα μεταξύ τους).

Μετά λοιπόν από τα πειράματα και τις παρατηρήσεις (a), (b), (c) που έκανε ο παρατηρητής Ο, συμπεραίνει ότι:

Α. Από την παρατήρηση (a), συμπεραίνει ότι, ο θάλαμος του S κινείται σε μια καμπυλόγραμμη τροχιά και δεν είναι ποτέ δυνατόν να κινείται σε μία ευθύγραμμη τροχιά, διότι στη περίπτωση αυτή δεν θα είχε καμία μετακίνηση του άξονα xx΄ του γυροσκοπίου G από τη θέση Ρ₁ στην τελική θέση Ρ₂ αλλά ο άξονας xx΄ του γυροσκοπίου θα παρέμεινε πάντοτε ακίνητος στην αρχική του θέση Ρ₁, όπου τοποθετήθηκε.

Β. Από τις παρατηρήσεις (a) και (b), συμπεραίνει ότι, έξω από το θάλαμό του, πιθανόν να υπάρχει κάποια μάζα Μ και να είναι ακίνητος ο θάλαμος του S ως προς αυτή σε μια απόσταση (ύψος) π.χ. h . Αλλά όμως (ισχυρίζεται ο παρατηρητής Ο), η περίπτωση αυτή, αποκλείεται, διότι τότε δεν θα είχα μετακίνηση του άξονα xx΄ του γυροσκοπίου από την αρχική θέση Ρ₁ στην τελική θέση Ρ₂, αλλά ο άξονας xx΄ του γυροσκοπίου θα παρέμεινε πάντοτε ακίνητος στην αρχική του θέση Ρ₁, όπου τοποθετήθηκε.
Άρα, (συμπεραίνει ο παρατηρητής Ο), έξω από το θάλαμο μου S, αποκλείεται να υπάρχει κάποια μάζα Μ, η οποία να επενεργεί στα πειράματά μου.
Συνεπώς το πεδίο των δυνάμεων που υπάρχει μέσα στο θάλαμό μου S, είναι πεδίο αδρανειακών δυνάμεων και δεν μπορεί ποτέ να είναι πεδίο βαρυτικών δυνάμεων.

Μετά λοιπόν από τις παρατηρήσεις (a), (b), (c) και τα συμπεράσματα (Α) και (Β) που αναφέραμε παραπάνω, ο παρατηρητής Ο, καταλήγει στο τελικό συμπέρασμα, ότι:

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

1. Ο θάλαμος μου S βρίσκεται σε κυκλική κίνηση, ακτίνας R με σταθερή γωνιακή ταχύτητα ω γύρω από έναν άξονα ΑΒ, ο οποίος είναι ακίνητος, ως προς ένα αδρανειακό παρατηρητή Ο΄.
2. Έξω από το θάλαμο μου S δεν υπάρχει καμία μάζα Μ, η οποία να επενεργεί στα πειράματά μου, τα οποία εκτελώ μέσα στο θάλαμό μου S.
   Συνεπώς, το πεδίο των δυνάμεων, το οποίο υπάρχει μέσα στο θάλαμό μου S, είναι πεδίο αδρανειακών δυνάμεων και σε καμία περίπτωση δεν είναι πεδίο βαρυτικών δυνάμεων.

Τα παραπάνω συμπεράσματα (Ι) και (ΙΙ) του παρατηρητή Ο, ο οποίος είναι κλεισμένος μέσα στο θάλαμο S (χωρίς να έχει καμία επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον), είναι προφανώς οι απαντήσεις του στα ερωτήματα (1) και (2) του προβλήματός μας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο θάλαμος S του πειράματος του «περιστρεφόμενου θαλάμου», είναι ακριβώς ο ίδιος (π.χ. σε μέγεθος) με το θάλαμο που χρησιμοποιεί ο Einstein στα γνωστά του «νοητικά» πειράματα στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας (π.χ. το πείραμα με το «ασανσέρ», κ.λ.π.), προκειμένου να «αποδείξει» (όπως ισχυρίζεται) την ισοδυναμία μεταξύ της αδρανειακής και βαρυτικής μάζας ενός σώματος, καθώς επίσης και την καμπύλωση του φωτός, μέσα σε βαρυτικά πεδία.
Απλώς, μέσα στο θάλαμο που χρησιμοποιεί ο Einstein στα γνωστά του «νοητικά» πειράματα στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, υπάρχουν τώρα το γυροσκόπιο G, τα δύο δυναμόμετρα (a) και (b), κ.λ.π.

ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

1. Ο παρατηρητής Ο, εκτελώντας μέσα στο θάλαμό του S πειράματα, χρησιμοποιώντας μία γνωστή μάζα m και με βάση το φαινόμενο της δύναμης Coriolis, μπορεί να υπολογίσει την ακτίνα R της κυκλικής τροχιάς του, την ταχύτητα υ με την οποία περιστρέφεται, καθώς και τη γωνιακή ταχύτητα ω, κ.λ.π. του θαλάμου του S.
2. Στο ίδιο σκεπτικό που βασίζεται το πείραμα του «περιστρεφόμενου θαλάμου, ισχύει και για το πείραμα του «δορυφόρου», το οποίο έχει ως εξής:

Το πείραμα του «δορυφόρου»

Ένας παρατηρητής Ο, (αστροναύτης), ο οποίος βρίσκεται κλεισμένος μέσα στο θάλαμο S ενός τεχνητού δορυφόρου, ο οποίος περιστρέφεται γύρω από ένα σώμα μάζας Μ (π.χ. τη Γη) σε κυκλική τροχιά ακτίνας R και με σταθερή γωνιακή ταχύτητα ω, τότε: (http://geocities.com/gutsi1/bugrep238.htm)
Με διάφορα πειράματα (π.χ. Μηχανικής, παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιήθηκαν στο πείραμα του «περιστρεφόμενου θαλάμου»), μπορεί να αποδείξει:
1. Τι είδους κίνηση εκτελεί ο θάλαμος του S, και
2. Εάν υπάρχει ή όχι, έξω από το θάλαμό του, κάποια μάζα Μ η οποία να επενεργεί στα διάφορα πειράματα που εκτελεί μέσα στο θάλαμό του.

Συγκεκριμένα:

a. Οποιαδήποτε ευθύγραμμη τροχιά του δορυφόρου (με ομαλή ή μεταβαλλόμενη κίνηση) αποκλείεται και αυτό αποδεικνύεται από την μετακίνηση του άξονα του γυροσκοπίου G, το οποίο βρίσκεται μέσα στο δορυφόρο.
b. Η καμπυλόγραμμη τροχιά του δορυφόρου (μακριά από πεδία βαρύτητας, π.χ. μακριά από το πεδίο βαρύτητας, μιας μάζας Μ) επίσης αποκλείεται, διότι στη περίπτωση αυτή οι δύο μάζες m₁ και m₂, ένεκα της φυγόκεντρης δύναμης η οποία ασκείται μέσα στο δορυφόρο θα έπρεπε να μετακινηθούν από την αρχική τους θέση ηρεμίας, όπου τοποθετήθηκαν.

Συνεπώς, απομένει μόνο η περίπτωση κατά την οποίαν, έξω από το δορυφόρο υπάρχει μια μάζα Μ, γύρω από την οποίαν, ο δορυφόρος θα κινείται σε μία από τις παρακάτω τροχιές:
1. Να διαγράφει ένα τόξο έλλειψης και να πέφτει τελικώς στη μάζα Μ.
2. Να κινείται σε κυκλική τροχιά.
3. Να κινείται σε ελλειπτική τροχιά.
4. Να κινείται σε παραβολική τροχιά.
5. Να κινείται σε υπερβολική τροχιά.
Επομένως, με διάφορα πειράματα, που μπορεί να εκτελέσει ο αστροναύτης μέσα στο δορυφόρο του (όπως π.χ. πειράματα με βάση τη δύναμη Coriolis ή εφαρμόζοντας τη μέθοδο του «φωτεινού αχινού», βλέπε: Το πείραμα του «κλειστού θαλάμου» σε ελεύθερη πτώση, ο αστροναύτης μπορεί να γνωρίζει το είδος της τροχιάς του, ήτοι σε ποια από τις παραπάνω πέντε περιπτώσεις (1), (2), (3), (4), (5) αντιστοιχεί η κίνηση που εκτελεί ο δορυφόρος του, καθώς επίσης να υπολογίσει και τη μάζα Μ, η οποία βρίσκεται έξω από το δορυφόρο του, γύρω από την οποία κινείται.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Όπως είναι γνωστό, σύμφωνα με τη Θεωρία της Σχετικότητας και συγκεκριμένα με βάση την «αρχή της ισοδυναμίας», ο παρατηρητής Ο σε καμία απολύτως περίπτωση και με οτιδήποτε πειράματα και να εκτελέσει μέσα στο θάλαμο του S δεν μπορεί ποτέ να απαντήσει στα δύο ερωτήματα (1) και (2) του προβλήματός μας.
Επειδή όμως, (όπως αναφέραμε παραπάνω) οι απαντήσεις αυτές υπάρχουν και είναι αυτές του συμπεράσματος (Ι) και (ΙΙ), αυτό σημαίνει ότι, για άλλη μία ακόμη φορά με βάση το πείραμα του «περιστρεφόμενου θαλάμου», αποδεικνύεται ότι, η Θεωρία της Σχετικότητας, είναι μια λανθασμένη Θεωρία της Φυσικής.
Επίσης και όλη η φιλοσοφία της Θεωρίας της Σχετικότητας, είναι λανθασμένη, σχετικά με την μη ύπαρξη προνομιακών συστημάτων αναφοράς, όπως αποδείξαμε παραπάνω, διότι:
Προνομιακά συστήματα αναφοράς, υπάρχουν μέσα στη Φύση και ένα από αυτά, είναι και το σύστημα του Αιθέρα, όπως αυτό περιγράφεται στην Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία.

©  Copyright 2001 Tsolkas Christos.  Web design by Wirenet Communications