|
σχ. 1(a) σχ. 1(b)
σχ. 1 Σύμφωνα με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία, αυτά που ισχυρίζεται ο Einstein στην «αρχή της ισοδυναμίας» είναι λάθος, διότι:
Ας υποθέσουμε ότι, το σύστημα αναφοράς S, είναι ένας μικρός θάλαμος διαστάσεων
π.χ. 2m x 2m x 2m.
Από την οροφή του θαλάμου S αναρτώμε ένα ελατήριο a, στο άκρο του οποίου υπάρχει μία μάζα m, η οποία φέρει ένα ηλεκτρικό φορτίο q (θετικό ή αρνητικό).
Επίσης, εντός του θαλάμου S υπάρχει ένας παρατηρητής (Ο). 1. Θεωρούμε τώρα, ότι ο θάλαμος S επιταχύνεται στο διάστημα (μακριά από πεδία βαρύτητας) με σταθερή επιτάχυνση γ (π.χ. γ=9,81m/sec2), σχ. 1(a). 2.
Κατόπιν, θεωρούμε ότι, ο θάλαμος S είναι ακίνητος στην επιφάνεια της Γης, όπου η ένταση του πεδίου βαρύτητας της Γης, είναι g (π.χ. g=9,81m/sec2), σχ. 1(b).
Σημείωση: Τα πεδία που υπάρχουν μέσα στο θάλαμο S στις δύο παραπάνω περιπτώσεις (1) και (2) τα θεωρούμε ομογενή. Σύμφωνα λοιπόν, με την «αρχή της ισοδυναμίας» της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας ο Einstein ισχυρίζεται, ότι: «Ο παρατηρητής (Ο), ο οποίος βρίσκεται
μέσα στο θάλαμο S δεν μπορεί με κανένα πείραμα Φυσικής (Μηχανικής ή Ηλεκτρομαγνητισμού) να γνωρίζει, εάν ο θάλαμος του S βρίσκεται στην περίπτωση του σχ. 1(a) ή βρίσκεται στην περίπτωση του σχ. 1(b)». Αυτά όμως, που ισχυρίζεται παραπάνω ο Einstein είναι λάθος, διότι: α. Σύμφωνα με τον θεμελιώδη «Νόμο της δημιουργίας του μαγνητικού πεδίου» (βλέπε «Αιθέρας και Μαγνητικό πεδίο» στο site www.tsolkas.gr
), ο παρατηρητής (Ο) ο οποίος βρίσκεται μέσα στον επιταχυνόμενο θάλαμο S στη περίπτωση του σχ. 1(a) θα παρατηρήσει ένα μαγνητικό πεδίο έντασης Β > 0, το οποίο οφείλεται στο ηλεκτρικό φορτίο q σφαίρας m. β. Αντίθετα τώρα, όταν ο θάλαμος S, είναι ακίνητος επάνω στην επιφάνεια της Γης σχ. 1(b), ο παρατηρητής (Ο), ο οποίος βρίσκεται μέσα στο θάλαμο S δεν θα παρατηρήσει κανένα μαγνητικό πεδίο, ήτοι θα είναι Β = Ο.
Συνεπώς, με βάση τις παραπάνω δύο διαπιστώσεις (a) και (b), ο παρατηρητής (Ο), ο οποίος βρίσκεται μέσα στο θάλαμο S, μπορεί πάντοτε να γνωρίζει, εάν ο θάλαμος του S, είναι επιταχυνόμενος σχ. 1(a) ή ο θάλαμος του S, βρίσκεται ακίνητος επάνω στην επιφάνεια της Γης σχ. 1(a).
Αλλά όμως το συμπέρασμα αυτό, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την «αρχή της ισοδυναμίας» της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας», η οποία (όπως αναφέραμε παραπάνω) ισχυρίζεται ότι: «Ο παρατηρητής (Ο), ο οποίος βρίσκεται
μέσα στο θάλαμο S, δεν μπορεί ποτέ και με κανένα πείραμα Φυσικής να γνωρίζει, εάν ο θάλαμος του S είναι επιταχυνόμενος σχ. 1(a) ή ο θάλαμος του S είναι ακίνητος στην επιφάνεια της Γης, σχ. 1(b).
Δηλαδή, με απλά λόγια ο Einstein ισχυρίζεται ότι:
Η ένταση Β του μαγνητικού πεδίου που θα παρατηρήσει ο παρατηρητής (Ο) θα είναι Β = Ο και στις δυο περιπτώσεις, ήτοι στην περίπτωση του σχ. 1(a) και στην περίπτωση του σχ. 1(b).
Αυτό (κατά τον Einstein) συμβαίνει, διότι μέσα στο θάλαμο S το
πεδίο των αδρανειακών δυνάμεων σχ. 1(a) και το πεδίο των βαρυτικών δυνάμεων σχ. 1(b), είναι μεταξύ τους ισοδύναμα.
Προφανώς, αυτά που ισχυρίζεται παραπάνω ο Einstein, είναι απολύτως λανθασμένα διότι, σύμφωνα με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία: Ο παρατηρητής (Ο) στην μεν περίπτωση του σχ. 1(a) θα παρατηρήσει Β > Ο, ενώ αντίθετα στη περίπτωση του σχ. 1(b) θα παρατηρήσει Β=Ο.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε το εξής:
Επειδή (όπως αποδείξαμε παραπάνω) η «αρχή της ισοδυναμίας»
της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας είναι λανθασμένη, αυτό σημαίνει ότι:
Η αδρανειακή μάζα mi ενός σώματος είναι πάντοτε ΙΣΗ με την βαρυτική του μάζα mg (όπως ορθά ισχυρίζεται ο Νεύτων) και οι δυο αυτές μάζες mi και mg δεν είναι ποτέ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΣ μεταξύ τους (όπως λανθασμένα ισχυρίζεται ο Einstein) στην «αρχή της ισοδυναμίας». ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Με το απλό αυτό πείραμα σχ. 1(a) και σχ. 1(b) που
περιγράψαμε παραπάνω, αποδεικνύεται καθαρά και με βάση το θεμελιώδη «Νόμο της δημιουργίας του μαγνητικού πεδίου» της Ηλεκτροβαρυτικής Θεωρίας ότι, αυτά που ισχυρίζεται ο Einstein στην «αρχή της ισοδυναμίας» δεν ευσταθούν και συνεπώς η «αρχή της ισοδυναμίας» της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας θα πρέπει να θεωρηθεί, ως μια απολύτως λανθασμένη αρχή της Φυσικής. ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΠΑΛΗΘΕΥΣΗ Το γεγονός ότι, η «αρχή της ισοδυναμίας» της Γενικής
Θεωρίας της Σχετικότητας είναι λανθασμένη αυτό αποδεικνύεται με το παρακάτω απλό πείραμα. Πείραμα Ας υποθέσουμε σχ. 2 ότι, ο θάλαμος S είναι ένας πύραυλος ο οποίος κινείται στο διάστημα με σταθερή επιτάχυνση γ. |
| σχ. 2 Στη περίπτωση αυτή, ο αστροναύτης (Ο) που βρίσκεται μέσα στο πύραυλο S θα παρατηρήσει την ύπαρξη ενός μαγνητικού πεδίου (το οποίο οφείλεται στο ηλεκτρικό φορτίο q της σφαίρας m) του
οποίου η ένταση Β θα είναι Β > Ο και όχι Β = Ο, όπως λανθασμένα ισχυρίζεται ο Einstein. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΘΑΛΑΜΟΥ Ας υποθέσουμε σχ.3 ότι, ο θάλαμος S πέφτει ελευθέρα π.χ. μέσα στο πεδίο βαρύτητας της Γης.
Στη περίπτωση αυτή ο παρατηρητής (Ο) που βρίσκεται μέσα στο θάλαμο S, (συμφωνά με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία) θα παρατηρήσει ένα μαγνητικό πεδίο έντασης Β>0 και όχι Β=0, όπως λανθασμένα ισχυρίζεται ο Einstein,
σύμφωνα με την "αρχή της ισοδυναμίας".
Αυτό είναι το μεγάλο λάθος του Einstein (εκτός των πολλών άλλων λαθών του) στη διατύπωση της "αρχής της ισοδυναμίας".
Το γεγονός αυτό (δηλαδή, Β>0) μέχρι σήμερα δεν έχει καταγραφεί ποτέ, ούτε από τη Κλασική Φυσική ούτε και από τη Θεωρία της Σχετικότητας. Το φαινόμενο αυτό, είναι άλλη μια "καθαρή απόδειξη" της ύπαρξης του Αιθέρα μέσα στη Φύση.
Έτσι λοιπόν, εάν εκτελέσουμε το απλό αυτό "πείραμα της ελεύθερης
πτώσης του θαλάμου S", σχ.3 μέσα στο πεδίο βαρύτητας της Γης, τότε αμέσως θα αποδεδειχθεί ότι, πράγματι είναι Β>0 για τον παρατηρητή (Ο) που βρίσκεται μέσα στο θάλαμο S και προφανώς αυτό σημαίνει ότι, η "αρχή της ισοδυναμίας" της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, είναι μια απολύτως λανθασμένη αρχή της Φυσικής. | |
