Περι της αρχής της Ισοδυναμίας

Όπως είναι γνωστό, σύμφωνα με τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, η έλξη και η αδράνεια είναι δύο ισοδύναμες φυσικές έννοιες.
Επίσης, ο Einstein στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, διετύπωσε την «αρχή της ισοδυναμίας» έλξης – αδράνειας, η οποία έχει ως εξής:
Η «ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΣΟΔΥΝΑΜΙΑΣ» ΕΛΞΗΣ – ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ: Ένα ομογενές πεδίο αδρανειακών δυνάμεων επιτάχυνσης γ, είναι πάντοτε ισοδύναμο με ένα ομογενές βαρυτικό πεδίο έντασης g, (γ = g).
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με την «αρχή της ισοδυναμίας» που αναφέραμε παραπάνω, ένας μικρός θάλαμος S (π.χ. διαστάσεων 2x2x2 μέτρα), ο οποίος κινείται μακριά από πεδία βαρύτητας, με ομαλώς επιταχυνόμενη κίνηση με επιτάχυνση π.χ. γ = 9,81 m/sec² ως προς ένα αδρανειακό σύστημα αναφοράς S’, σχ. 1(a), τότε το ομογενές πεδίο των αδρανειακών δυνάμεων το οποίο υπάρχει μέσα στο θάλαμο S, είναι ισοδύναμο με το ομογενές βαρυτικό πεδίο που υπάρχει μέσα στο θάλαμο S, όταν, ο θάλαμος S βρίσκεται ακίνητος επάνω στην επιφάνεια της Γης (g = 9,81 m/sec²), σχ. 1(b).

σχ. 1

Επίσης, (σύμφωνα με την αρχή της ισοδυναμίας), όταν λέμε ότι, το ομογενές πεδίο των αδρανειακών δυνάμεων επιτάχυνσης γ το οποίο υπάρχει μέσα στο θάλαμο S σχ. 1(a), είναι ισοδύναμο με το ομογενές βαρυτικό πεδίο έντασης g, (γ = g), σχ. 1(b) αυτό σημαίνει ότι:

Τα ίδια πειράματα με τις ίδιες συνθήκες τα οποία εκτελούμε μέσα στο θάλαμο S (περίπτωση σχ. 1(a)), μας δίδουν ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα, εάν τα ίδια αυτά πειράματα τα εκτελέσουμε μέσα στο θάλαμο S (περίπτωση σχ. 1(b)).
Δηλαδή, τα πειραματικά αποτελέσματα, είναι ακριβώς τα ίδια και στη περίπτωση του σχ. 1(a) και στη περίπτωση του σχ. 1(b).
Συνεπώς, ένας παρατηρητής Ο, ο οποίος βρίσκεται κλεισμένος μέσα στο θάλαμο S δεν μπορεί με κανένα πείραμα Φυσικής να ξεχωρίσει και να αποδείξει με βεβαιότητα, εάν ο θάλαμος του S, βρίσκεται στην περίπτωση του σχ. 1(a) ή ο θάλαμος του S βρίσκεται στην περίπτωση του σχ. 1(b).

Ας υποθέσουμε τώρα ότι, από την οροφή του θαλάμου S σχ. 1(a), αναρτάμε ένα ελατήριο (δυναμόμετρο D), το οποίο στην άκρη του φέρει μια μάζα m.
Στη περίπτωση αυτή θα έχουμε:
a. Εάν, ο παρατηρητής Ο υποθέσει ότι, βρίσκεται στη περίπτωση του σχ. 1(a), τότε η αδρανειακή μάζα m_i (της αναρτώμενης μάζας m), δίδεται από τον τύπο:

όπου, F είναι η ένδειξη της δύναμης, που δείχνει το δυναμόμετρο και γ είναι η επιτάχυνση με την οποία κινείται ο θάλαμος S.
b. Εάν, ο παρατηρητής Ο υποθέσει ότι, βρίσκεται στη περίπτωση του σχ. 1(b), τότε η βαρυτική μάζα m_g (της αναρτώμενης μάζας m ), δίδεται από τον τύπο:

όπου, Β είναι η ένδειξη του βάρους, που δείχνει το δυναμόμετρο και g είναι η ένταση του πεδίου βαρύτητας της Γης στην επιφάνειά της.

Συνεπώς (σύμφωνα με την «αρχή της ισοδυναμίας» που αναφέραμε παραπάνω), επειδή ο παρατηρητής Ο, ο οποίος είναι κλεισμένος μέσα στο θάλαμο S δεν μπορεί να ξεχωρίσει, σε ποια από τις δύο περιπτώσεις σχ. 1(a) ή σχ. 1(b), βρίσκεται ο θάλαμος του S θα ισχύουν οι σχέσεις:

Με βάση τις σχέσεις (3), οι σχέσεις (1) και (2), μας δίδουν:

Από τις σχέσεις (4) και (5), προκύπτει, ότι:

Άρα λοιπόν (ισχυρίζεται ο Einstein), σύμφωνα με την «αρχή της ισοδυναμίας» που αναφέραμε παραπάνω, αποδεικνύεται ότι, η αδρανειακή μάζα m_i ενός σώματος, είναι πάντοτε ίση με τη βαρυτική του μάζα m_g , ήτοι είναι m_i = m_g, σχέση (6).
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να διευκρινίσουμε το εξής:
Όπως είναι γνωστό, το συμπέρασμα m_i = m_g της σχέσης (6) ισχύει, ως αξίωμα, το οποίο διατυπώθηκε από τον Νεύτωνα και έχει επαληθευθεί με πάρα πολλά πειράματα που έγιναν από την εποχή του Νεύτωνα μέχρι σήμερα.
Αντίθετα όμως, στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, το συμπέρασμα m_i = m_g της σχέσης (6) δεν είναι αξίωμα αλλά όπως είδαμε παραπάνω, προκύπτει σαν αποτέλεσμα της διατύπωσης της «αρχής της ισοδυναμίας».
Επίσης, θα πρέπει να τονίσουμε ότι:
Το γεγονός ότι, πράγματι ισχύει m_i = m_g (ως αξίωμα της Κλασσικής Φυσικής), αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι, και η «αρχή της ισοδυναμίας» είναι ορθή.
Απλούστατα ο Einstein, με βάση την «αρχή της ισοδυναμίας», κατέληξε (όπως είδαμε παραπάνω), συμπτωματικά στο ήδη, γνωστό αξίωμα του Νεύτωνα m_i = m_g.
Το βασικό ερώτημα που γεννιέται τώρα, είναι το εξής:
ΕΡΩΤΗΜΑ: Είναι η «αρχή της ισοδυναμίας» ορθή;
Η απάντηση στο παραπάνω αυτό ερώτημα είναι αρνητική.
Συγκεκριμένα, η «αρχή της ισοδυναμίας», είναι μια απολύτως λανθασμένη αρχή της φυσικής για τους παρακάτω λόγους:

1. Τα συμπεράσματα Ι και ΙΙ που αναφέραμε παραπάνω δεν ισχύουν ποτέ. (Βλέπε, πειράματα 11, 12, 13, 14 στο www.tsolkas.gr και ειδικότερα βλέπε, το πάρα πολύ απλό πείραμα 14).

2. Τα αποτελέσματα του πειράματος του Γαλιλαίου (πείραμα του Πύργου της Πίζας) είναι απολύτως λανθασμένα. (Βλέπε, αναλυτικά «Γαλιλαίος και Einstein είναι λάθος» στο www.tsolkas.gr και ειδικότερα βλέπε, το πάρα πολύ απλό πείραμα 13).

3. Επειδή λοιπόν, τα αποτελέσματα του πειράματος του Γαλιλαίου, είναι απολύτως λανθασμένα, αυτό που ισχυρίζεται ο Einstein, δηλαδή ότι:
«Ένα σύστημα αναφοράς S το οποίο πίπτει ελεύθερα μέσα στο πεδίο βαρύτητας μιας μάζας Μ, είναι τοπικά ισοδύναμο με ένα αδρανειακό σύστημα αναφοράς».
Είναι λάθος και δεν ισχύει ποτέ μέσα στη Φύση.
Συγκεκριμένα, το σύστημα αναφοράς S, που πέφτει ελεύθερα, όχι μόνο τοπικά δεν είναι ισοδύναμο με ένα αδρανειακό σύστημα αναφοράς (όπως ισχυρίζεται ο Einstein) αλλά ούτε σε ένα μόνο σημείο π.χ. το κέντρο του συστήματος αναφοράς S δεν είναι ποτέ ισοδύναμο με ένα αδρανειακό σύστημα αναφοράς (βλέπε, αναλυτικά «Γαλιλαίος και Einstein είναι λάθος» στο www.tsolkas.gr).

4. Η αδρανειακή μάζα m_i και η βαρυτική μάζα m_g ενός σώματος είναι πάντοτε ίσες m_i = m_g (σύμφωνα με το γνωστό αξίωμα του Νεύτωνα) και οι δύο αυτές μάζες m_i και m_g δεν είναι ποτέ ισοδύναμες, όπως ισχυρίζεται ο Einstein με βάση την «αρχή της ισοδυναμίας».
Ο Νεύτωνας είναι σωστός για τον απλούστατο λόγο, επειδή η «αρχή της ισοδυναμίας» είναι λάθος, όπως αποδείξαμε στα προηγούμενα. Το γεγονός όμως ότι, με βάση την «αρχή της ισοδυναμίας», αποδεικνύεται ότι, είναι m_i = m_g, σχέση (6) αυτό είναι μία καθαρή σύμπτωση, η οποία είναι αποτέλεσμα σοβαρών λαθών που έκανε ο Einstein κατά την διατύπωση της «αρχής της ισοδυναμίας».

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μετά από αυτά που αναφέραμε παραπάνω, αποδεικνύεται με πάρα πολύ απλό τρόπο (και με Στοιχειώδη Μαθηματικά!) ότι, η «αρχή της ισοδυναμίας» της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας δεν ισχύει μέσα στη Φύση και συνεπώς η Θεωρία της Σχετικότητας, είναι μια απολύτως λανθασμένη Θεωρία Φυσικής.
Τέλος, ειλικρινά έχω μια απορία!
Όλα αυτά τα «καθαρά και απλά «πράγματα» που αναφέραμε παραπάνω δεν τα βλέπουν οι διάφοροι «μεγάλοι» Φυσικοί και επιμένουν αντιδραστικά ακόμη και σήμερα να ισχυρίζονται ότι, η Θεωρία της Σχετικότητας, είναι μία ορθή θεωρία Φυσικής;
Το γεγονός αυτό, είναι πραγματικά από τα «παράδοξα» της Επιστήμης. Είμαι βέβαιος ότι το γεγονός αυτό, θα γραφεί στην Ιστορία της Φυσικής και οι μελλοντικοί Φυσικοί θα γελάνε… με τους σημερινούς Φυσικούς, οι οποίοι είναι τόσο «τυφλοί», ώστε να μη μπορούν να καταλάβουν τόσο απλά «πράγματα», σαν αυτά που αναφέραμε παραπάνω για την «αρχή της ισοδυναμίας»!!!