ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ GL

Η ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΥΣΚΕΥΗ

D = πλατφόρμα
Φ = φωτεινή πηγή, μονοχρωματικού φωτός, μήκους κύματος λ
L = φωτεινή δέσμη, που εκπέμπεται από την πηγή Φ.
Μ_ο, Μ_ο’ = επίπεδοι καθρέπτες (ή πρίσμα Τ) για τον διαχωρισμό της φωτεινής δέσμης L σε δύο φωτεινές δέσμες L₁ και L₂.
S₁ , S₂ = κλειστοί σωλήνες μήκους l γεμάτοι με νερό
S₃ , S₄ = κλειστοί σωλήνες μήκους l΄  γεμάτοι με βενζόλιο
Μ₁ , Μ₂, Μ₃, – Μ₁΄, Μ₂΄, Μ₃΄ = επίπεδοι καθρέπτες
d = διόπτρα
Ρ = παρατηρητής επί της πλατφόρμας D
Ρ΄ = παρατηρητής, ακίνητος επί της επιφάνειας της γης.
Κ_ο = κεντρικός φωτεινός κροσσός.  

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ 

     Το πείραμα GL εκτελείται, ως εξής:

     ΦΑΣΗ Ι: Η πλατφόρμα D, είναι ακίνητη (υ = 0), ως πρός την επιφάνεια της γης (ήτοι, ως προς την αιθερόσφαιρα της γης).
     Στην περίπτωση αυτή η φωτεινή δέσμη L που εκπέμπει η φωτεινή πηγή Φ, προσπίπτοντας επάνω στο πρίσμα Τ, διαχωρίζεται σε δύο φωτεινές δέσμες L₁ και  L₂.
     Οι φωτεινές αυτές δέσμες L₁ και  L₂ διερχόμενες αντιστοίχως, μέσα από τους σωλήνες που έχουν νερό και βενζόλιο και ανακλώμενες στη συνέχεια στους καθρέπτες Μ₁ , Μ₂, Μ₃, και  Μ₁΄, Μ₂΄, Μ₃΄ συμβάλλουν στη διόπτρα d σχηματίζοντας σταθερούς φωτεινούς και σκοτεινούς κροσσούς συμβολής, επάνω στο σταυρόνημα που φέρει η διόπτρα d (κεντρικός κροσσός είναι ο Κ_ο, ο οποίος συμπίπτει με το κατακόρυφο νήμα του σταυρονήματος).

     ΦΑΣΗ ΙΙ: Η πλατφόρμα D από την αρχική θέση ηρεμίας υ = 0 (Φάση Ι), κινείται τώρα με σταθερή ταχύτητα υ ως προς την επιφάνεια της γης (ήτοι, ως προς την αιθερόσφαιρα της γης). Δηλαδή, η πλατφόρμα D είναι τώρα ένα αδρανειακό (Γαλιλαϊκό) σύστημα αναφοράς, σχ. 3.
     Στην περίπτωση αυτή (δεχόμενοι ότι, ο αιθέρας υπάρχει μέσα στη Φύση και σχηματίζει γύρω από τη γη μια αιθερόσφαιρα, όπως π.χ. ο αέρας σχηματίζει γύρω από την γη την ατμόσφαιρα) τότε, ως προς τον παρατηρητή Ρ που βρίσκεται επάνω στην κινούμενη πλατφόρμα D θα έχουμε:
     O χρόνος t₁ που κάνει η φωτεινή δέσμη L₁ για να φθάσει από την φωτεινή πηγή Φ, έως τον κεντρικό κροσσό Κ_ο στη διόπτρα d, διαμέσου των σωλήνων με το νερό, είναι:

     Ομοίως, ο χρόνος t₂, που κάνει η φωτεινή δέσμη L₂ για να φθάσει από την φωτεινή πηγή Φ, έως τον κεντρικό κροσσό Κ_ο στην διόπτρα d διαμέσου των σωλήνων με το βενζόλιο είναι:

     Παρατήρηση: Οι αποστάσεις Μ₁ Μ₂ και Μ₁΄ Μ₂΄ θεωρούνται πολύ μικρές, σχετικά με τα μήκη l και l΄ και συνεπώς ο χρόνος που κάνουν αντιστοίχως οι φωτεινές δέσμες L₁ και L₂ για να διανύσουν τις αποστάσεις αυτές δεν λαμβάνεται υπόψη, στις παραπάνω σχέσεις (1) και (2).

 Έτσι λοιπόν, από τις σχέσεις (1) και (2) έχουμε:

όπου: n₁ = δείκτης διάθλασης του νερού
           n₂ = δείκτης διάθλασης του βενζολίου
           f₁ = συντελεστής αντιστάσεως του Fresnel για το νερό
           f₂ = συντελεστής αντιστάσεως του Fresnel για το βενζόλιο
           c = η ταχύτητα του φωτός = 3 10⁸m/sec, ως προς το σύστημα αναφοράς της
                 αιθερόσφαιρας της γης.

     Ειδικότερα στη σχέση (3), ως προς τον παρατηρητή Ρ που βρίσκεται επάνω στην κινούμενη πλατφόρμα D, είναι:

     Επίσης, ως γνωστό είναι:

Συνεπώς, σύμφωνα με τα παραπάνω κατά την φάση ΙΙ του πειράματος, ο παρατηρητής Ρ που βρίσκεται επάνω στην κινούμενη πλατφόρμα D θα πρέπει να παρατηρήσει μέσα στο σταυρόνημα της διόπτρας d μια μετατόπιση όλων των κροσσών συμβολής (συνεπώς και του κεντρικού κροσσού Κ_ο), ίση με:

όπου στη σχέση (6), το Δt δίδεται από τη σχέση (3), το c = 3 10⁸m/sec και το λ είναι το μήκος κύματος του μονοχρωματικού φωτός που εκπέμπει η φωτεινή πηγή Φ.

     Παρατήρηση: Όπως είδαμε παραπάνω κατά την εκτέλεση του πειράματος την μετατόπιση δ των κροσσών συμβολής σχέση (6) που θα παρατηρήσει ο παρατηρητής Ρ που βρίσκεται πάνω στην κινούμενη πλατφόρμα D, την ίδια ακριβώς μετατόπιση δ θα παρατηρήσει και ο παρατηρητής Ρ΄ που βρίσκεται ακίνητος επάνω στην επιφάνεια της γης.
Η απόδειξη αυτή είναι απλή και αφήνεται στην αυτενέργεια του αναγνώστη.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

     Ας υποθέσουμε τώρα, ότι εκτελούμε το πείραμά μας με τα εξής δεδομένα:

     Τότε, από τα παραπάνω δεδομένα (Α) επειδή είναι n₁ = 1,33 και n₂ = 1,50 από τις σχέσεις (4) και (5) θα έχουμε αντιστοίχως:

οπότε, αντικαθιστώντας τις παραπάνω τιμές (Α), (7) και (8) στη σχέση (3) έχουμε: 

Δt = 1,333333  10^-10sec           (9)

     Δηλαδή, με αυτή την διαφορά χρόνου Δt θα φθάσουν οι φωτεινές δέσμες L₁ και L₂ από την φωτεινή πηγή Φ έως τον κεντρικό κροσσό Κ_ο μέσα τη διόπτρα d, κατά την φάση ΙΙ του πειράματος. Προφανώς, αυτή τη διαφορά Δt θα παρατηρήσει ο παρατηρητής Ρ που βρίσκεται επάνω στην κινούμενη πλατφόρμα D, καθώς και ο παρατηρητής Ρ΄ που βρίσκεται ακίνητος επάνω στην επιφάνεια της γης, όπως αποδείξαμε στα προηγούμενα.

     Έτσι με βάση τις τιμές των c και λ από τα δεδομένα (Α) και την τιμή (9), η σχέση (6), μας δίνει μια μετατόπιση κροσσών συμβολής ίση με:

 δ = 75.471       κροσσοί          (10)

     Μετά τα παραπάνω, γεννιέται τώρα, το εξής κρίσιμο ερώτημα:
     Ο παρατηρητής Ρ, που βρίσκεται επάνω στην κινούμενη πλατφόρμα D θα παρατηρήσει μια μετατόπιση κροσσών συμβολής δ = 0 κροσσοί, όπως ισχυρίζεται η Θεωρία της Σχετικότητας ή θα παρατηρήσει μια μετατόπιση κροσσών συμβολής δ = 75.471 κροσσοί;

     Η απάντηση στο παραπάνω αυτό ερώτημα είναι η εξής:
     α) Κατά την προσωπική μου γνώμη, εάν εκτελεστεί το πείραμα κατά τις φάσεις Ι και ΙΙ, ο παρατηρητής Ρ θα παρατηρήσει μια μετατόπιση κροσσών συμβολής, δ = 75.471 κροσσοί, γεγονός που σημαίνει, ότι η Θεωρία της Σχετικότητας θα αποδειχθεί κατά αναμφισβήτητο τρόπο, ότι είναι μια λανθασμένη θεωρία Φυσικής.
     β) Επίσης στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε ότι, κατά την διάρκεια του χρόνου που η πλατφόρμα D κινείται συνεχώς με σταθερή ταχύτητα υ ως προς την επιφάνεια της γης (ήτοι, ως προς την αιθερόσφαιρα της γης) εάν ο παρατηρητής Ρ περιστρέψει το συμβολόμετρό του (την πειραματική του συσκευή) π.χ. κατά μια γωνία φ, ως προς την διεύθυνση της ταχύτητας υ της πλατφόρμας D, τότε στην περίπτωση αυτή, ο παρατηρητής Ρ θα παρατηρήσει μέσα στην διόπτρα d μια αντίστοιχη μετατόπιση δ΄ των κροσσών συμβολής, σχετικά με τη θέση που είχαν οι κροσσοί συμβολής, πριν ο παρατηρητής Ρ περιστρέψει το συμβολόμετρό του.
     Δηλαδή στην περίπτωση αυτή το συμβολόμετρο αποτελεί ένα είδος «ταχυμέτρου» για τον παρατηρητή Ρ της πλατφόρμας D.
     Προφανώς, εάν η πλατφόρμα D είναι ακίνητη ως προς την επιφάνεια της γης (ήτοι, ως προς την αιθερόσφαιρα της γης) τότε για οποιαδήποτε περιστροφή του συμβολομέτρου ο παρατηρητής Ρ δεν θα παρατηρήσει καμία μετατόπιση των κροσσών συμβολής, μέσα στη διόπτρα d.
     Μετά λοιπόν από αυτά που αναφέραμε παραπάνω καταλήγουμε τώρα στο εξής βασικό και γενικό συμπέρασμα:

     Συνέπεια του πιο πάνω συμπεράσματος είναι ότι, όλα τα αδρανειακά (Γαλιλαϊκά) συστήματα αναφοράς δεν είναι ισοδύναμα για όλους τους νόμους της Φυσικής (όπως ισχυρίζεται η Θεωρία της Σχετικότητας) αλλά αντίθετα, τα παραπάνω συστήματα αναφοράς είναι ισοδύναμα, μόνο για τους νόμους της Μηχανικής και γι’ αυτούς μόνο και όχι π.χ. και για τους νόμους της Ηλεκτροδυναμικής, όπως λανθασμένα ισχυρίζεται ο Einstein.

     Άρα λοιπόν, μετά από αυτά καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, η αξιωματική θεμελίωση της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας θα πρέπει να θεωρηθεί λανθασμένη, καθότι δεν συμφωνεί με τη φυσική πραγματικότητα, όπως αυτή ερμηνεύεται με την εκτέλεση του πειράματος GL που αναπτύξαμε στα προηγούμενα. 

   ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΜΕΤΡΟ GL

     Όπως παρατηρούμε, η πειραματική συσκευή του σχ. 3 στην πραγματικότητα είναι ένα συμβολόμετρο (συμβολόμετρο GL, νερού – βενζολίου) υψηλής ευαισθησίας στις διάφορες μετακινήσεις του.
     Αυτό συμπεραίνεται από το γεγονός ότι, όπως είδαμε και στο παράδειγμά μας για ταχύτητα υ = 0,1 m/sec αλλά και για μικρότερες ακόμη ταχύτητες, όπως π.χ. υ = 0,01m/sec ή υ = 0,001 m/sec, εύκολα θα παρατηρούμε μια αντίστοιχη μετατόπιση δ κροσσών συμβολής μέσα στη διόπτρα d.
     Όπως είναι φανερό, αυτή η απλότητα κατασκευής και η ευαισθησία που έχει το συμβολόμετρο GL στις διάφορες μικροκινήσεις του, το καθιστούν χρήσιμο όργανο για πολλές πειραματικές και πρακτικές εφαρμογές.

     Παρατήρηση: Το συμβολόμετρο GL, επειδή όπως είδαμε είναι πολύ ευαίσθητο στις διάφορες μικροκινήσεις του, καλό θα είναι, στο πείραμα GL η πλατφόρμα D να επιπλέει σε υδράργυρο, ορυκτέλαιο, νερό κ.λ.π. για την καλύτερη εκτέλεση του πειράματος. Τέλος, με το συμβολόμετρο GL του σχήματος 3 μπορούμε να εκτελέσουμε το πείραμά μας, καταργώντας π.χ. τους τρεις σωλήνες S₂, S₃, και S₄ και να διατηρήσουμε μόνο τον ένα σωλήνα S₁, προφανώς για λόγους απλότητας της πειραματικής συσκευής. 

     Σημείωση: Στον τίτλο «Το Πείραμα GL» τα κεφαλαία αγγλικά γράμματα G και L είναι, τα αρχικά των αγγλικών λέξεων «GreekLight» (Ελληνικό Φως).

©  Copyright 2001 Tsolkas Christos.  Web design by Wirenet Communications