ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΩΝ ΑΕΡΟΠΛΑΝΩΝ

 ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ

     Ας υποθέσουμε σχ. 1, ότι έχουμε δύο αεροπλάνα Α και Β (μαχητικά, μεταφορικά ή επιβατηγά δεν έχει σημασία) τα οποία απέχουν μεταξύ τους μια απόσταση L και κινούνται στην ίδια ευθεία, με την αυτή ταχύτητα υ, με την ίδια φορά και στο αυτό ύψος h υπεράνω της επιφάνειας της γης. Όπως είναι γνωστό τα δύο αεροπλάνα Α και Β αποτελούν ένα αδρανειακό (Γαλιλαϊκό) σύστημα αναφοράς που κινείται με σταθερή ταχύτητα υ ως προς την επιφάνεια της γης (ήτοι, ως προς την αιθερόσφαιρα της γης).

     Το αεροπλάνο Α καθώς και το αεροπλάνο Β είναι αντιστοίχως εφοδιασμένα με ένα πομπο – δέκτη και κάθε πομπο – δέκτης είναι αντιστοίχως συνδεδεμένος με ένα χρονόμετρο μεγάλης ακρίβειας (π.χ. ατομικό χρονόμετρο).

      Ι) Σε κάποια χρονική στιγμή t₁ ο πομπός του αεροπλάνου Α εκπέμπει προς το αεροπλάνο Β ένα στιγμιαίο ηλεκτρομαγνητικό σήμα, το οποίο φθάνει στον δέκτη του αεροπλάνου Β, σε κάποια χρονική στιγμή t_2. Συνεπώς ο χρόνος που έκανε το σήμα για να φθάσει από το αεροπλάνο Α στο αεροπλάνο Β είναι:

t  = t₂ – t₁       (1)

     Οι ενδείξεις t₁ και t₂ καταγράφονται από τα χρονόμετρα που βρίσκονται αντίστοιχα επάνω στα αεροπλάνα Α και Β.

     ΙΙ) Ομοίως, μετά από λίγο (π.χ. μετά από 1 min), σε κάποια χρονική στιγμή t₁΄ ο πομπός του αεροπλάνου Β εκπέμπει προς το αεροπλάνο Α ένα άλλο στιγμιαίο ηλεκτρομαγνητικό σήμα, το οποίο φθάνει στον δέκτη του αεροπλάνου Α, σε κάποια χρονική στιγμή t₂΄.

     Συνεπώς, ο χρόνος που έκανε το σήμα για να φθάσει από το αεροπλάνο Β στο αεροπλάνο Α είναι:

 t΄ = t₂΄ - t₁΄     (2)

     Οι ενδείξεις t₁΄ και t₂΄ καταγράφονται από τα χρονόμετρα που βρίσκονται αντίστοιχα, επάνω στα αεροπλάνα Β και Α.

     ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην παραπάνω περίπτωση β που οι χρόνοι t και t΄ αποδειχθούν ότι είναι άνισοι (t > t΄) εύκολα αποδεικνύεται ότι αυτή η διαφορά χρόνου t – t΄ που θα μετρήσουν οι πιλότοι θα είναι ίση με:

     Ο τύπος (3) αποδεικνύεται ως εξής:
     Οι πιλότοι από τις παραπάνω δύο περιπτώσεις (Ι) και (ΙΙ) θα έχουν αντιστοίχως: 

όπου c – υ και c + υ είναι οι ταχύτητες των προαναφερομένων σημάτων, ως προς το σύστημα αναφοράς των αεροπλάνων (δηλ. ως προς τους πιλότους) στις περιπτώσεις (Ι) και (II) αντίστοιχα.
     Οπότε, από τις σχέσεις (4) και (5), προκύπτει αμέσως ο τύπος (3).

     ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
     Ας υποθέσουμε ότι στο πείραμά μας είναι π.χ.: L = 3 km, (η απόσταση L μετρείται με το RADAR του αεροπλάνου Α) υ = 540 km/h, και c = 300.000 km/sec, τότε από τον παραπάνω τύπο (3) η διαφορά χρόνου t – t΄ που θα μετρήσουν οι πιλότοι θα είναι t – t΄ = 10^-11sec, χρόνος που μπορεί εύκολα να μετρηθεί από τα ατομικά χρονόμετρα που φέρουν τα αεροπλάνα.

     Κατά την προσωπική μου γνώμη, εάν εκτελεσθεί το πείραμα, οι χρόνοι t και t΄ που θα μετρήσουν οι πιλότοι των αεροπλάνων Α και Β θα είναι άνισοι, ήτοι θα είναι t > t΄ και συνεπώς, θα αποδειχθεί κατά αναμφισβήτητο τρόπο, ότι η θεωρία της σχετικότητας είναι μια λανθασμένη θεωρία Φυσικής και συγκεκριμένα στην περίπτωση αυτή θα αποδειχθεί, ότι δεν ισχύουν τα δύο γνωστά αξιώματα της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας.
     Τέλος με την ίδια ακριβώς συλλογιστική, «το πείραμα των αεροπλάνων» μπορεί να εκτελεστεί, αντί με αεροπλάνα και με δύο τροχιακούς δορυφόρους που περιστρέφονται γύρω από τη γη ή με δύο ταχύτατα τρένα ή με δύο ταχύτατα αυτοκίνητα Α και Β.
 

©  Copyright 2001 Tsolkas Christos.  Web design by Wirenet Communications