|
ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΩΝ ΣΦΑΙΡΩΝ Ας υποθέσουμε σχ. 1 ότι, έχουμε ένα αδρανειακό σύστημα αναφοράς S (π.χ. ένα βαγόνι τρένου) το οποίο κινείται με σταθερή ταχύτητα V, ως προς τη Γη.
Από την οροφή του βαγονιού στερεώνουμε μία κατακόρυφο ράβδο L.
Από το άκρο Κ της ράβδου L, αναρτώμε δύο ισομήκη σχοινιά Ao και Bo, τα οποία αποτελούνται από ένα μονωτικό υλικό.
Στα άκρα των σχοινιών Ao και Bo προσδένουμε δύο μεταλλικές σφαίρες Α και Β οι οποίες έχουν ίσες μάζες.
Επίσης, τις δυο αυτές μεταλλικές σφαίρες τις φορτίζουμε αντιστοίχως, με ίσο ηλεκτρικό φορτίο π.χ. +Q.
Τέλος, εντός του βαγονιού S, υπάρχει ένας παρατηρητής (Ο) και έξω από το βαγόνι στην επιφάνεια της Γης, υπάρχει ένας άλλος ακίνητος παρατηρητής (O’).
Μετά λοιπόν από την περιγραφή αυτή που αναφέραμε παραπάνω, εκτελούμε το «πείραμα των δύο ηλεκτρικά
φορτισμένων σφαιρών», ως εξής: | |
| Σχ. 1 ΦΑΣΗ Ι: Ας υποθέσουμε ότι, το βαγόνι S είναι ακίνητο (V = 0) ως προς τη Γη, ήτοι ως προς τον παρατηρητή (O’). Στη περίπτωση αυτή οι δύο σφαίρες Α και Β, επειδή και οι δύο είναι ηλεκτρικά φορτισμένες με ίσο ηλεκτρικό φορτίο +Q θα απωθούνται με ίσες και αντίθετες ηλεκτρικές δυνάμεις FH, (δυνάμεις Coulomb).
Επίσης, λόγω του βάρους των W οι δύο σφαίρες Α και Β θα ισορροπούν σε μια θέση
στην οποία τα σχοινιά Ao και Bo θα σχηματίζουν μεταξύ τους μια γωνία φο.
ΦΑΣΗ ΙΙ: Κινούμε τώρα το βαγόνι S με μία σταθερή ταχύτητα V, ως προς τη Γη.
Προφανώς, η ευθεία κινήσεως του βαγονιού S, είναι κάθετη στο επίπεδο που ορίζουν τα σχοινιά Αο και Βο.
Όπως είναι γνωστό, στη περίπτωση αυτή οι δυο ηλεκτρικά φορτισμένες σφαίρες Α και Β, επειδή κινούνται ως προς τον παρατηρητή (O’) με ταχύτητα V, δημιουργούν γύρω από τις
ευθείες της κινήσεως τους δυο ομόρροπα ηλεκτρικά ρεύματα. Γύρω από τα ομόρροπα αυτά ηλεκτρικά ρεύματα, δημιουργούνται αντιστοίχως δύο μαγνητικά πεδία ίσης έντασης Β, με αποτέλεσμα οι δύο σφαίρες Α και Β να έλκονται μεταξύ τους με ίσες και αντίθετες μαγνητικές δυνάμεις FM.
Συνέπεια λοιπόν του γεγονότος αυτού, οι δύο ηλεκτρικά φορτισμένες σφαίρες Α και Β θα ισορροπούν σε μία διαφορετική θέση και στη θέση αυτή τα δύο σχοινιά Ao και Bo θα σχηματίζουν μεταξύ τους μία διαφορετική γωνία φ, ήτοι:
φ < φο (1) Όλα αυτά που αναφέραμε παραπάνω στη Φάση ΙΙ, ισχύουν για τον ακίνητο παρατηρητή (O’), ο οποίος βρίσκεται έξω από το βαγόνι S και είναι ακίνητος στην επιφάνεια της Γης.
Επίσης στη Φάση ΙΙ η σχέση (1), όπως είναι γνωστό, προβλέπεται και από την Κλασική Φυσική και από την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας, για τον παρατηρητή (O’) που είναι ακίνητος στην επιφάνεια της Γης.
Όμως, το θεμελιώδες και κρίσιμο ερώτημα που γεννιέται τώρα, είναι το εξής:
ΕΡΩΤΗΜΑ: Στη Φάση ΙΙ, ο παρατηρητής (Ο), ο οποίος βρίσκεται μέσα στο βαγόνι S θα παρατηρήσει για τα σχοινιά Αο και Βο μία γωνία φ < φο;
Η απάντηση στο παραπάνω αυτό ερώτημα, είναι η εξής: 1) Εάν ο παρατηρητής (Ο), ο οποίος βρίσκεται μέσα στο βαγόνι S στη Φάση ΙΙ δεν παρατηρήσει καμία μεταβολή της γωνίας φο, (ήτοι και στη
Φάση Ι και στη Φάση ΙΙ να είναι φ = φο), τότε και η Κλασική Φυσική και η Θεωρία της Σχετικότητας είναι ΟΡΘΕΣ. 2) Αντίθετα τώρα, εάν ο παρατηρητής (Ο), ο οποίος βρίσκεται μέσα στο βαγόνι S στη Φάση ΙΙ παρατηρήσει μία μεταβολή της γωνίας φο και συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη σχέση (1) να είναι φ < φο, τότε προφανώς και η Κλασική Φυσική και η Θεωρία της Σχετικότητας, είναι απολύτως ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ.
Τι θα συμβεί λοιπόν για τον παρατηρητή (Ο) στη Φάση ΙΙ της εκτέλεσης του πειράματος;
Θα συμβεί η περίπτωση (1) ή θα συμβεί η περίπτωση (2);
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε, ότι:
Εάν υποθέσουμε ότι, κατά την εκτέλεση του πειράματος στη Φάση ΙΙ, συμβεί η περίπτωση (2) που αναφέραμε παραπάνω, τότε το γεγονός αυτό, προφανώς δεν μπορεί να το ερμηνεύσει ούτε η Κλασική Φυσική ούτε και η Θεωρία της Σχετικότητας.
Όμως, το γεγονός αυτό ερμηνεύεται πολύ εύκολα
μόνο με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία, όταν δεχθούμε την ύπαρξη του Αιθέρα και το «Νόμο της δημιουργίας του μαγνητικού πεδίου» (Βλέπε πείραμα 9 στο www.tsolkas.gr).
Ας εκτελεσθεί λοιπόν, το απλό αυτό «πείραμα των δύο ηλεκτρικά φορτισμένων σφαιρών», που αναφέραμε παραπάνω, προκειμένου να γνωρίζουμε οριστικά, εάν η Κλασική Φυσική και η Θεωρία της Σχετικότητας, είναι ορθές ή λανθασμένες.
Μετά από αυτά που αναφέραμε παραπάνω, καταλήγουμε τώρα στο παρακάτω
βασικό συμπέρασμα. Συμπέρασμα Το «πείραμα των δύο ηλεκτρικά φορτισμένων σφαιρών» που αναπτύξαμε παραπάνω, είναι πάρα πολύ μεγάλης σημασίας για τη Φυσική, διότι: Από την εκτέλεση του πειράματος αυτού θα γνωρίζουμε οριστικά, εάν τα θεμέλια της Κλασικής Φυσικής και της Θεωρίας της Σχετικότητας είναι σε ορθές ή λανθασμένες βάσεις. ΣΧΟΛΙΟ Το «πείραμα των δύο ηλεκτρικά φορτισμένων σφαιρών», προσωπικά
το θεωρώ πολύ μεγάλης σημασίας για τη Φυσική, μεγαλύτερης ακόμη και από αυτή του πειράματος Michelson – Morley. Αυτό είναι προφανές. Γι’ αυτό λοιπόν το λόγο, το «πείραμα των δύο ηλεκτρικά φορτισμένων σφαιρών» θα πρέπει οπωσδήποτε να εκτελεσθεί π.χ. επάνω σε τρένο, αεροπλάνο, πύραυλο, δορυφόρο, διαστημικό λεωφορείο, κλπ. προκειμένου να γνωρίζουμε, εάν ο δρόμος που ακολουθούμε σήμερα στη Φυσική είναι ορθός ή λάθος. |
