|  | | | | | ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΑΓΩΓΟΥ Το «πείραμα του ηλεκτρικού αγωγού» που θα αναπτύξουμε αμέσως παρακάτω, είναι στην ουσία το πείραμα ΧΑΤ
– b (πείραμα 15) σε εργαστηριακή κλίμακα, με συνεχή ροή ηλεκτρικών φορτίων (ηλεκτρονίων).
Το «πείραμα του ηλεκτρικού αγωγού» είναι τόσο πολύ απλό, που μπορεί να εκτελεσθεί από όλα τα Εργαστήρια Φυσικής, ακόμη και στα εργαστήρια Φυσικής των Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης (Λυκείων)!!!
Με το πείραμα αυτό αποδεικνύεται με πάρα πολύ απλό τρόπο ότι, η Θεωρία της Σχετικότητας είναι μία εντελώς λανθασμένη Θεωρία της Φυσικής.
Η εκτέλεση λοιπόν του «πειράματος του ηλεκτρικού αγωγού», έχει ως εξής: Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΣ Ας υποθέσουμε σχ. 1 ότι, έχουμε ένα οριζόντιο χάλκινο αγωγό C μήκους L (π.χ. L = 2m) και διατομής D = 1 mm2, ήτοι D=0,01 cm2.
Ο χάλκινος αυτός αγωγός C, στηρίζεται στα δυο άκρα του F και G επί της επιφάνειας της Γης (ή επάνω σε ένα εργαστηριακό τραπέζι) με δυο υποστυλώματα ύψους h. Τα δύο αυτά
υποστυλώματα, αποτελούνται από ένα μονωτικό υλικό (π.χ. γυαλί).
Μία μικρή πλάκα S (π.χ. από γυαλί, ξύλο, κλπ) την αναρτώμε από τον χάλκινο αγωγό C με δύο ίσου μήκους λεπτά μονωτικά σχοινιά A0 και B0.
Τα δύο αυτά σχοινιά A0 και B0 φέρουν αντιστοίχως στο άλλο άκρο τους δύο μικρούς τροχούς a και b, οι οποίοι κυλίονται επί του χάλκινου αγωγού C. Επάνω στη πλάκα S, τοποθετούμε σταθερά μία μαγνητική βελόνη Μ. Με αυτό τον τρόπο που περιγράψαμε παραπάνω η μικρή πλάκα S, μπορεί και μετακινείται ως «δρομέας» σε απόσταση r, παράλληλα ως προς τον χάλκινο αγωγό C. Επάνω στη πλάκα S εφαρμόζουμε ένα σύστημα αναφοράς o.xyz. Το σύστημα αναφοράς o.xyz το θεωρούμε, αδρανειακό σύστημα αναφοράς. Επίσης στο πείραμα μας και τη Γη τη θεωρούμε, αδρανειακό σύστημα αναφοράς. Συνδέουμε τώρα τα δυο άκρα F και G του χάλκινου αγωγού C με μία πηγή E, συνεχούς ηλεκτρικού ρεύματος.
Επίσης, στο ηλεκτρικό αυτό κύκλωμα υπάρχει ένας διακόπτης δ. Ο διακόπτης δ όταν είναι κλειστός το ηλεκτρικό κύκλωμα διαρρέεται από ηλεκτρικό ρεύμα έντασης i  .
Αντίθετα, όταν ο διακόπτης δ είναι ανοικτός το ηλεκτρικό κύκλωμα δεν διαρρέεται από ηλεκτρικό ρεύμα (i = 0).
Εκτελούμε τώρα το «πείραμα του ηλεκτρικού αγωγού» σε δύο φάσεις, ως εξής: | | |  | |
| | | Σχ. 1 ΦΑΣΗ Ι: Όπως είναι γνωστό, το ηλεκτρικό ρεύμα οφείλεται στην κίνηση των ελεύθερων ηλεκτρονίων e-, που υπάρχουν μέσα σε ένα
μεταλλικό αγωγό. Ανοίγουμε τώρα το διακόπτη δ, οπότε το ηλεκτρικό κύκλωμα δεν διαρρέεται από ηλεκτρικό ρεύμα (i = 0) και διατηρούμε την πλάκα S ακίνητη (V’=0), ως προς τον χάλκινο αγωγό C.
Στη περίπτωση αυτή, τα ελεύθερα ηλεκτρόνια του αγωγού C, είναι ακίνητα ως προς την πλάκα S, (ήτοι ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς o.xyz).
Επίσης, επειδή ο αγωγός δεν διαρρέεται από ηλεκτρικό ρεύμα (i = 0) δεν θα έχουμε κανένα μαγνητικό πεδίο γύρω από τον χάλκινο αγωγό C. Συνεπώς, η μαγνητική
βελόνη Μ που είναι τοποθετημένη επάνω στη πλάκα S (ήτοι στο αδρανειακό σύστημα αναφοράς o.xyz) θα παραμένει πάντοτε ακίνητη στην ίδια θέση Mo, ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς o.xyz.
ΦΑΣΗ ΙΙ: Κλείνουμε τώρα το διακόπτη δ, οπότε το ηλεκτρικό κύκλωμα διαρρέεται από ηλεκτρικό ρεύμα έντασης i (π.χ. i = 100 A). Στη περίπτωση αυτή τα ελεύθερα ηλεκτρόνια e-
του χάλκινου αγωγού C θα κινούνται με σταθερή ταχύτητα V, ως προς τη Γη. Ως γνωστό, η ταχύτητα αυτή V των ελεύθερων ηλεκτρονίων e- του χάλκινου αγωγού C, δίδεται από τον τύπο: |
| | |  |
| | | Εάν τώρα, στο πείραμά μας η ένταση του ηλεκτρικού ρεύματος είναι π.χ. i = 100 Ampere, η διατομή D του χάλκινου αγωγού C είναι D=0,01 cm2 και επειδή το ηλεκτρικό φορτίο του ηλεκτρονίου είναι e=1,6.10-19 Cb και για το χαλκό ως γνωστό είναι, n=0,84.1023 ηλεκτρόνια/cm3, τότε αντικαθιστώντας τις παραπάνω αυτές τιμές στον τύπο (1), λαμβάνουμε: |
| | | Συνεπώς, στη φάση ΙΙ του πειράματος μας τα ελεύθερα ηλεκτρόνια e-
του χάλκινου αγωγού C θα κινούνται, σύμφωνα με τη σχέση (2) με ταχύτητα V = 7,4 mm/sec, ως προς τη Γη.
Επειδή όμως, ο χάλκινος αγωγός C διαρρέεται από ηλεκτρικό ρεύμα έντασης i = 100 Ampere, γύρω από τον αγωγό θα σχηματίζεται ένα «σωληνοειδές» μαγνητικό πεδίο του οποίου η ένταση του Β (στο μέσο του αγωγού L) και σε μια απόσταση r (π.χ. r = 1 cm), σύμφωνα με το Νόμο των Biot – Savart είναι: |
| | | όπου, |
| |
| | |  |
| | |
Μετακινούμε τώρα (από το μέσο περίπου του αγωγού L) την πλάκα S (ήτοι το αδρανειακό σύστημα αναφοράς o.xyz) με ταχύτητα V’=V=7,4mm/sec, ως προς την φορά κινήσεως των ελεύθερων ηλεκτρονίων e- του χάλκινου αγωγού C.
Όπως παρατηρούμε, στη περίπτωση αυτή της φάσης ΙΙ, τα ελεύθερα ηλεκτρόνια e- του χάλκινου αγωγού C, είναι πάλι ακίνητα ως προς την πλάκα S (ήτοι ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς o.xyz). Αλλά όμως, στη φάση ΙΙ η ένταση
 Gauss του μαγνητικού πεδίου που σχηματίζεται γύρω από τον χάλκινο αγωγό C θα μετακινήσει την μαγνητική βελόνη Μ από τη θέση της Mo την οποία είχε στη Φάση Ι, σε μία άλλη θέση Mo’.
Δηλαδή, άλλη θέση Mo έχει η μαγνητική βελόνη στη Φάση Ι (όπου, δεν έχουμε μαγνητικό πεδίο,
ήτοι Β = 0) και άλλη θέση Mo’ έχει η μαγνητική βελόνη στη Φάση ΙΙ (όπου, έχουμε μαγνητικό πεδίο, ήτοι Gauss).
Αλλά όμως και στη Φάση Ι και στη Φάση ΙΙ τα ελεύθερα ηλεκτρόνια e- του χάλκινου αγωγού C, είναι ακίνητα ως προς την πλάκα S (ήτοι, ως προς το αδρανειακό σύστημα o.xyz). ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ Όπως είναι γνωστό, η Κλασική Φυσική και η Θεωρία της Σχετικότητας δέχονται, ότι:
«Ηλεκτρικά φορτία, τα οποία είναι ακίνητα ως προς ένα αδρανειακό σύστημα αναφοράς o.xyz δεν παράγουν ποτέ μαγνητικό πεδίο ως προς ένα παρατηρητή (Ο), ο οποίος βρίσκεται στο αδρανειακό αυτό σύστημα αναφοράς o.xyz».
Όμως τώρα, γεννιέται το παρακάτω θεμελιώδες και πολύ απλό ερώτημα:
ΕΡΩΤΗΜΑ
: Πώς συμβαίνει λοιπόν, κατά την εκτέλεση του «του πειράματος του ηλεκτρικού αγωγού» ενώ και στη Φάση Ι και στη Φάση ΙΙ τα ελεύθερα ηλεκτρόνια του χάλκινου αγωγού C είναι ακίνητα ως προς το αδρανειακό σύστημα αναφοράς o.xyz, στη Φάση Ι να μην έχουμε μαγνητικό πεδίο (Β = 0), ενώ αντίθετα στη Φάση ΙΙ να έχουμε μαγνητικό πεδίο (B 0) , ως προς
τον παρατηρητή (Ο) του αδρανειακού συστήματος αναφοράς o.xyz; Αυτό δεν έρχεται σε πλήρη αντίφαση με αυτά που δέχεται η Κλασική Φυσική και η Θεωρία της Σχετικότητας, όπως αναφέραμε παραπάνω; Μπορούν λοιπόν, η Κλασική Φυσική και η Θεωρία της Σχετικότητας να μας απαντήσουν στο παραπάνω αυτό θεμελιώδες και πολύ απλό ερώτημα;
Ας μας απαντήσουν λοιπόν!
Προφανώς (και αυτό είναι απολύτως βέβαιο), ούτε η Κλασική Φυσική ούτε και η Θεωρία της
Σχετικότητας, μπορούν να μας απαντήσουν στο παραπάνω αυτό θεμελιώδες και πολύ απλό ερώτημα.
Όμως, την ορθή απάντηση στο ερώτημα αυτό μας δίδει ΜΟΝΟ η Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία (Η.Β.Θ.), όταν δεχθούμε την ύπαρξη του Αιθέρα και το «Νόμο της δημιουργίας του μαγνητικού πεδίου» (βλέπε, πείραμα 9 στο www.tsolkas.gr).
Συνεπώς, και μόνο με την εκτέλεση του απλού αυτού «του πειράματος του ηλεκτρικού αγωγού»
και με βάση το «παράδοξο» που αναφέραμε παραπάνω, αποδεικνύεται με πάρα πολύ απλό τρόπο, ότι η Θεωρία της Σχετικότητας είναι, μία απολύτως λανθασμένη Θεωρία της Φυσικής. Αναμφισβήτητα το «το πείραμα του ηλεκτρικού αγωγού», σηματοδοτεί και το οριστικό τέλος της Θεωρίας της Σχετικότητας μετά από 103 χρόνια από τη γέννηση της, ήτοι 103 ολόκληρα χρόνια, επιστημονικής πλάνης! ΣΧΟΛΙΟ
Οι σημερινοί Φυσικοί (οι περισσότεροι) διέπονται από μία μεγάλη σύγχυση και τους διαφεύγει η απλότητα των πραγμάτων.
Το μεγάλο λάθος των σημερινών Φυσικών (των περισσότερων) είναι ότι, πιστεύουν ακόμη και σήμερα, ότι ο Einstein έχει δίκιο!!!
Αυτό είναι, μία πολύ μεγάλη πλάνη των Φυσικών αυτών, διότι:
Δεν χρειάζονται πολύπλοκα και πολυδάπανα πειράματα (όπως π.χ. ήταν το αποτυχημένο πείραμα Gravity Probe b), προκειμένου να αποδειχθεί ότι, ο Einstein είναι λάθος.
Τέτοιου είδους απλά πειράματα, είναι τα (17) πειράματα που προτείνονται στο www.tsolkas.gr και ειδικότερα, το «πείραμα του ηλεκτρικού αγωγού (πείραμα 16) που αναλύσαμε παραπάνω.
Το πείραμα αυτό (όπως αναφέραμε παραπάνω), μπορεί να εκτελεσθεί και στα Σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης από μαθητές Λυκείου και να αποδειχθεί με πάρα πολύ απλό τρόπο, ότι ο Einstein είναι λάθος.
Αυτά για την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας.
Όσον αφορά τώρα τη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, εδώ δεν χρειάζεται να εκτελέσουμε κανένα απολύτως πείραμα (στο εργαστήριο το διάστημα κ.λ.π.) προκειμένου να αποδείξουμε ότι, ο Einstein είναι λάθος.
Αρκεί ο αναγνώστης να μελετήσει προσεκτικά π.χ. το «νοητικό» πείραμα 14 στο www.tsolkas.gr και αμέσως θα διαπιστώσει ότι, η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας είναι, πράγματι και αυτή μία εντελώς λανθασμένη Θεωρία της Φυσικής.
Τελειώνοντας, ας μου επιτραπεί να επαναλάβω για άλλη μία ακόμη φορά τη γνωστή και πάγια θέση μου, ότι;
«Όλη η Φυσική από την εποχή του Γαλιλαίου μέχρι και σήμερα είναι λάθος και δεν εκφράζει τη Φυσική πραγματικότητα. Γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να αναθεωρηθεί και να επανοικοδομηθεί σε νέες βάσεις, σύμφωνα με την αξιωματική θεμελίωση και την φιλοσοφία της Ηλεκτροβαρυτικής Θεωρίας (Η.Β.Θ.)». |
|
