| Τέλος, ολόκληρο το σύμπαν (από το μικρότερο στοιχειώδες σωματίδιο μέχρι το μεγαλύτερο ουράνιο σώμα), αποτελείται αποκλειστικά, μόνο από τις παραπάνω
τρεις θεμελιώδεις μονάδες της ύλης (a), (b), (c). Περισσότερα, βλέπε στο link «Η Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία», Ι. 2. Ο Αιθέρας Ολόκληρο το σύμπαν, είναι γεμάτο από τον Αιθέρα.
Ο Αιθέρας αποτελείται από θετικά ηλεκτρίνια +qo και από αρνητικά ηλεκτρίνια -qo. Ο Αιθέρας, είναι το μέσο διάδοσης του φωτός και προφανώς, όλων των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.
Ο Αιθέρας είναι το φως και το φως είναι ο Αιθέρας.
Τα θετικά ηλεκτρίνια +qo και τα αρνητικά ηλεκτρίνια -qo του Αιθέρα, έλκονται από τα διάφορα ουράνια σώματα με ηλεκτροβαρυτικές δυνάμεις με αποτέλεσμα, κάθε ουράνιο σώμα να περιβάλλεται από την Αιθερόσφαιρά του.
Ο Αιθέρας που υπάρχει μέσα στο σύμπαν δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η «σκοτεινή ύλη», όπως την ονομάζουμε σήμερα.
Τέλος, αυτό που ονομάζουμε
«σκοτεινή ενέργεια» ή ενέργεια «κενού» δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η ενέργεια των θετικών +qo και αρνητικών -qo, ηλεκτρινίων του Αιθέρα του σύμπαντος. Αξιόλογη παρατήρηση Σύμφωνα με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία (EGT), επειδή ο θετικός ηλεκτρισμός, οφείλεται στα θετικά ηλεκτρίνια +qo και ο αρνητικός ηλεκτρισμός, οφείλεται στα αρνητικά ηλεκτρίνια -qo, (όπως
αναφέραμε παραπάνω) αυτό σημαίνει, ότι: Ο ηλεκτρισμός (θετικός ή αρνητικός), έχει ιδιότητες έλξης και αδράνειας.
Δηλαδή, με απλά λόγια ο ηλεκτρισμός (θετικός ή αρνητικός), έχει βάρος και αδράνεια! Επίσης ο Αιθέρας, επειδή αποτελείται από θετικά ηλεκτρίνια +qo και αρνητικά ηλεκτρίνια -qo
(είναι δηλαδή, στην ουσία ηλεκτρισμός) αυτό σημαίνει, ότι και ο Αιθέρας έχει ιδιότητες έλξης και αδράνειας, ήτοι έχει βάρος και αδράνεια!
Αυτή είναι η βασική διαφορά, μεταξύ του Αιθέρα της Κλασικής Φυσικής και του Αιθέρα της Ηλεκτροβαρυτικής Θεωρίας (EGT).
Όπως παρατηρούμε, τα παραπάνω συμπέρασματα (1) και (2), είναι πάρα πολύ σημαντικά, σχετικά με την έρευνα του φυσικού μας κόσμου.
Περισσότερα, βλέπε στο link «Η Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία», Ι. 3. Ο Γαλιλαίος είναι λάθος! Σύμφωνα με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία (EGT), αποδεικνύεται, ότι:
Δύο σώματα με ίσες μάζες m1 και m2 (m1=m2), τα οποία έχουν διαφορετική υλική σύσταση π.χ. m1= 1 kg σίδηρος και m2= 1 kg αλουμίνιο, όταν αφεθούν να πέσουν ελεύθερα από ένα ύψος h μέσα στο πεδίο βαρύτητας μιας μάζας
Μ π.χ. της Γης, τότε τα δύο αυτά σώματα πέφτουν με διαφορετικές ταχύτητες.
Συνεπώς, τα αποτελέσματα του πειράματος του Γαλιλαίου (του πειράματος του Πύργου της Πίζας) θα πρέπει να θεωρηθούν λανθασμένα.
Περισσότερα, βλέπε στο link «Η Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία», Ι.
Επίσης, σύμφωνα και με την Κλασική φυσική δύο άνισες μάζες m1 και m2, (m1≠m2) πέφτουν με διαφορετικές ταχύτητες
μέσα στο πεδίο βαρύτητας μιας μάζας Μ. Συνεπώς και στη περίπτωση αυτή, ο Γαλιλαίος είναι λάθος!
Περισσότερα, βλέπε στο link «Το πρόβλημα του σφαιρικού φλοιού».
4. Ο Νεύτων είναι λάθος! Σύμφωνα με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία (EGT), οι τρεις θεμελιώδεις νόμοι του Νεύτωνα, ήτοι: Ο νόμος της παγκόσμιας έλξης Ο θεμελιώδης νόμος της Μηχανικής, και
Ο νόμος της δράσης – αντίδρασης
είναι λάθος (έχουν προσεγγιστικό χαρακτήρα).
ΓιΆ αυτό λοιπόν το λόγο, οι τρεις παραπάνω θεμελιώδεις νόμοι του Νεύτωνα θα πρέπει να επαναδιατυπωθούν με τη σωστή τους μορφή, προκειμένου να εκφράζουν ορθά τη φυσική πραγματικότητα. Διότι, όπως είναι σήμερα διατυπωμένοι οι τρεις θεμελιώδεις νόμοι του Νεύτωνα δεν εκφράζουν ορθά τη φυσική πραγματικότητα. -
Έτσι π.χ. στο νόμο της παγκόσμιας έλξης, η σταθερά G της παγκόσμιας έλξης δεν είναι μια σταθερά της φύσης για όλα ανεξαιρέτως τα υλικά σώματα, όπως λανθασμένα ισχυρίζεται ο Νεύτων.
Αντίθετα, σύμφωνα με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία (EGT) στο νόμο της παγκόσμιας έλξης, η σταθερά G είναι ένας συντελεστής GF, ο οποίος εξαρτάται από την υλική σύσταση των σωμάτων που έλκονται μεταξύ τους.
Επίσης, ο θεμελιώδης νόμος της Μηχανικής του Νεύτωνα δεν είναι πλέον αξίωμα, αλλά προκύπτει από το αντίστοιχο αξίωμα της Ηλεκτροβαρυτικής Μηχανικής, όπου η αδρανειακή δύναμη F δεν εξαρτάται από την υλική σύσταση του σώματος (επάνω στο οποίο, επιδρά η αδρανειακή δύναμη F).
Περισσότερα, βλέπε στο link «Η Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία», Ι. 5. Ο Einstein είναι λάθος! Σύμφωνα με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία (EGT) η Θεωρία
της Σχετικότητας (Ειδική και Γενική) είναι μία απολύτως λανθασμένη θεωρία της φυσικής, διότι: Α. ΕΙΔΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ 1. Το πείραμα – 16 Με βάση τα πειραματικά αποτελέσματα του πειράματος – 16 αποδεικνύεται με αναμφισβήτητο τρόπο, ότι η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας είναι απολύτως λανθασμένη, διότι δεν ισχύει το 2ο αξίωμα, σύμφωνα με το οποίο: «Όλα τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς
είναι ισοδύναμα για όλους τους νόμους της Φυσικής», όπως ισχυρίζεται ο Einstein. Προσοχή! Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε ότι τα αποτελέσματα του πειράματος – 16, αδυνατεί να τα ερμηνεύσει και η Κλασική Φυσική και η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας.
Τα αποτελέσματα του πειράματος – 16, ερμηνεύονται, μόνο όταν δεχθούμε την ύπαρξη του Αιθέρα, όπως αυτός περιγράφεται στην Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία (EGT).
Περισσότερα, βλέπε στο link «πείραμα – 16», στο video 01 (ελληνική γλώσσα), στο link, «Αιθέρας και μαγνητικό πεδίο» και στο link «πείραμα-19» σχ.2. 2. Το πείραμα – 21 Με βάση τα πειραματικά αποτελέσματα του πειράματος – 21 (το οποίο εκτελέσθηκε πολλές φορές και με μεγάλη ακρίβεια από τον συγγραφέα της εργασίας αυτής) αποδεικνύεται πειραματικώς, ότι η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας είναι λανθασμένη, διότι προφανώς δεν ισχύει το 2ο αξίωμα αυτής, που αναφέραμε παραπάνω.
Περισσότερα, βλέπε στο link «πείραμα – 21». Προσοχή! - Προσοχή! - Προσοχή! Το πείραμα – 16 και το πείραμα – 21 που αναφέραμε παραπάνω, είναι πολύ απλά στην εκτέλεσή τους και κοστίζουν ελάχιστα χρήματα.
Τα δύο αυτά πειράματα, μπορούν πολύ εύκολα να εκτελεσθούν από φοιτητές Πανεπιστημίων ή ακόμη και από μαθητές Λυκείων και να αποδείξουμε, ότι η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας είναι πράγματι, μία απολύτως
λανθασμένη θεωρία της Φυσικής. Συμπέρασμα Ι Με βάση: α) Τα πειραματικά αποτελέσματα του πειράματος – 16 και β) του πειράματος – 21 αποδεικνύεται, ότι το 2ο αξίωμα της Ειδικής Θεωρίας της Σχετικότητας δεν ισχύει μέσα στη φύση.
Συνεπώς αποδεικνύεται με αναμφισβήτητο τρόπο, ότι η Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας είναι μία απολύτως λανθασμένη θεωρία της φυσικής. ΣΧΟΛΙΟ Ι
Σύμφωνα με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία (EGT), επειδή κάθε ουράνιο σώμα (προφανώς και η Γη) περιβάλλονται από την Αιθερόσφαιρά τους, αυτό σημαίνει, ότι:
Τα πειράματα Michelson – Morley, Trouton – Noble, Cedarholm – Townes, κ.λπ. με το γνωστό τρόπο που εκτελέσθηκαν (δηλαδή με τις πειραματικές συσκευές τους ακίνητες ως προς τη Γη), ήταν λογικό να μας δώσουν αρνητικά αποτελέσματα, όπως τελικά μας έδωσαν.
Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει, ότι
αποδείχθηκε πειραματικώς, ότι ο Αιθέρας δεν υπάρχει μέσα στη φύση, διότι: Εάν π.χ. το πείραμα Cedarholm – Townes (1959), εκτελεσθεί επάνω σε ένα κινούμενο όχημα (π.χ. αυτοκίνητο, τρένο, αεροπλάνο, κ.λπ.), τότε αμέσως θα αποδειχθεί η ύπαρξη του Αιθέρα μέσα στη φύση. Επίσης, εάν το πείραμα Michelson – Morley, εκτελεσθεί στο διάστημα π.χ. επάνω σε ένα διαστημικό λεωφορείο
, τότε πάλι θα αποδειχθεί η ύπαρξη του Αιθέρα μέσα στη φύση.
ΕΡΩΤΗΣΗ Γιατί λοιπόν π.χ. το πείραμα Cedarholm – Townes (1959) δεν εκτελείται επάνω σε ένα κινούμενο όχημα (αυτοκίνητο, τρένο, αεροπλάνο, κ.λπ.), προκειμένου να γνωρίζουμε, οριστικά και αμετάκλητα, εάν ο Αιθέρας υπάρχει ή όχι μέσα στη φύση; Γιατί, οι ρελατιβιστές αποφεύγουν επιμελώς
και δεν εκτελούν τα δύο αυτά πειράματα (με τον τρόπο που αναφέραμε παραπάνω) και αντιθέτως, εκτελούν πολύπλοκα και πολυδάπανα πειράματα (αμφιβόλου αξιοπιστίας), όπως είναι π.χ. το πείραμα Gravity Probe b;
Αυτό δεν είναι «ανόητο» και μάλιστα, λίγο «ύποπτο»; Β. ΓΕΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ 1. Το πείραμα – 14 Σύμφωνα με το σκεπτικό του νοητικού πειράματος – 14 αποδεικνύεται θεωρητικώς
, ότι η «αρχή της ισοδυναμίας» της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, είναι μια απολύτως λανθασμένη αρχή της φυσικής.
Σημείωση: Το πείραμα – 14, είναι από τα πιο σημαντικά (νοητικά) πειράματα της Φυσικής, με βάση το οποίο αποδεικνύεται θεωρητικώς (χωρίς να εκτελέσουμε, κανένα απολύτως πείραμα), ότι η «αρχή της ισοδυναμίας» είναι λανθασμένη. Περισσότερα, βλέπε στο link «πείραμα – 14» και στο video 01 (ελληνική γλώσσα). 2. Η μετακίνηση του περιηλίου του πλανήτη Ερμή Η «ανεξήγητη» μετακίνηση του περιηλίου του πλανήτη Ερμή (43΄΄/αιώνα) δεν οφείλεται στη καμπύλωση του χωρο – χρόνου γύρω από τον Ήλιο, όπως λανθασμένα ισχυρίζεται ο Einstein.
Το πραγματικό αίτιο της μετακίνησης (43΄΄/αιώνα) του περιηλίου του πλανήτη Ερμή, είναι η περιστροφή του Ήλιου γύρω από το κέντρο μάζας του Ηλιακού μας συστήματος. Δυστυχώς, το
γεγονός αυτό (δηλαδή, της περιστροφής του Ήλιου, γύρω από το κέντρο μάζας του Ηλιακού μας συστήματος) δεν το έλαβαν καθόλου υπόψη (στους υπολογισμούς τους), ούτε ο Le Verrier, ούτε και οι μέχρι σήμερα φυσικοί.
Αυτό είναι λοιπόν, το μεγάλο λάθος του Le Verrier και όλων αυτών των φυσικών, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου του Einstein. Περισσότερα, βλέπε στο link «Η απόδειξη της μετακίνησης του περιηλίου του πλανήτη Ερμή» και στο video 02 (ελληνική γλώσσα). ΣΧΟΛΙΟ ΙΙ ΓΙΑΤΙ, ΟΙ ΡΕΛΑΤΙΒΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΣΤΗ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΡΩΤΗΣΗ; ΕΡΩΤΗΣΗ Αφού η περιστροφή του Ήλιου, γύρω από το κέντρο μάζας του Ηλιακού συστήματος, είναι ένα αναμφισβήτητο γεγονός, και Αφού οι ρελατιβιστές ισχυρίζονται, ότι η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας είναι ορθή,
ΤΟΤΕ: Γιατί οι ρελατιβιστές δεν μας λένε, πόση είναι η μετακίνηση του περιηλίου του πλανήτη Ερμή, η οποία οφείλεται στη περιστροφή του Ήλιου γύρω από το κέντρο μάζας του Ηλιακού μας συστήματος;
Γιατί οι ρελατιβιστές, αποφεύγουν σκόπιμα να κάνουν και να μας δείξουν αυτούς τους υπολογισμούς;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ Οι ρελατιβιστές αν κάνουν αυτούς τους υπολογισμούς, αμέσως θα διαπιστώσουν, ότι η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας είναι μία απολύτως λανθασμένη θεωρία της Φυσικής!!! Ειδικότερα, αυτούς τους υπολογισμούς, μπορούν να τους κάνουν και να μας τους παρουσιάσουν π.χ. αυτοί που εκτέλεσαν το πείραμα Gravity Probe b και ισχυρίζονται, ότι η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας είναι ορθή;
Περιμένουμε την απάντησή τους… Συμπέρασμα ΙΙ Με βάση: α) Το σκεπτικό του νοητικού πειράματος – 14 και β) του πραγματικού αιτίου (ήτοι, της περιστροφής του Ήλιου γύρω από το κέντρο μάζας του Ηλιακού μας συστήματος) που έχει ως αποτέλεσμα τη μετακίνηση του περιηλίου του πλανήτη Ερμή, αποδεικνύεται θεωρητικώς και με αναμφισβήτητο τρόπο (Προσοχή!!! Χωρίς να εκτελέσουμε κανένα απολύτως πείραμα φυσικής
και χωρίς να δαπανήσουμε, καθόλου χρήματα), ότι η Γενική Θεωρία της Σχετικότητας, είναι απολύτως λανθασμένη. Η ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ Με βάση το Συμπέρασμα Ι (το οποίο αναφέρεται στην Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας) και το Συμπέρασμα ΙΙ (το οποίο αναφέρεται στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας), αποδεικνύεται με αναμφισβήτητο τρόπο, ότι: Ολόκληρη η Θεωρία της Σχετικότητας (Ειδική
και Γενική) είναι μία απολύτως λανθασμένη Θεωρία της Φυσικής. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η Θεωρία της Σχετικότητας (Ειδική και Γενική), αποδεικνύεται με περισσότερους από (20) τρόπους (προτεινόμενα πειράματα, κ.λπ.), ότι είναι μία απολύτως λανθασμένη Θεωρία της Φυσικής.
Οι (20) αυτοί τρόποι, αναφέρονται αναλυτικά στο site www.tsolkas.gr. 6. Η Κβαντομηχανική είναι λάθος! Σύμφωνα με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία (EGT), ο δυϊσμός
ύλης – κύματος δεν ισχύει μέσα στη φύση, όπως λανθασμένα ισχυρίζεται ο L. De Broglie.
Έτσι π.χ. το πείραμα της «διπλής σχισμής» (δυστυχώς), ερμηνεύεται με πολύ λανθασμένο τρόπο από τους διάφορους φυσικούς (παλαιούς και νεότερους).
Το γεγονός ότι, η Κβαντομηχανική είναι πράγματι, μία απολύτως λανθασμένη Θεωρία της Φυσικής, αποδεικνύεται πολύ εύκολα με τα παρακάτω δύο απλά πειράματα, ήτοι: Με το πείραμα διέλευσης
βραδέων ηλεκτρονίων, μέσα από μια «απλή σχισμή». (βλ. πείραμα e – 72 – 1), και Με το πείραμα διέλευσης βραδέων ηλεκτρονίων, μέσα από μια «διπλή σχιμή». (βλ. πείραμα DS – e – 727 – 0,1 – 2).
Περισσότερα, βλέπε στο link «Η Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία», IV και στο video 02 (ελληνική γλώσσα). Συμπέρασμα
Με βάση τα δύο παραπάνω πειράματα (e – 72 – 1 και DS – e – 727 – 0,1 – 2) στα οποία χρησιμοποιούμε βραδέα ηλεκτρόνια, αποδεικνύεται εύκολα και με αναμφισβήτητο τρόπο, ότι η ύλη δεν έχει κυματικές ιδιότητες και συνεπώς η Κβαντομηχανική είναι μια απολύτως λανθασμένη Θεωρία της Φυσικής.
Επειδή όμως, η ύλη έχει αποκλειστικά, μόνο σωματιδιακές ιδιότητες και δεν έχει ποτέ κυματικές ιδιότητες αυτό σημαίνει, ότι όλα τα φυσικά φαινόμενα
της Κβαντομηχανικής έχουν αιτιοκρατικό (ντετερμινιστικό) χαρακτήρα. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ειδικότερα σε φαινόμενα συμβολής ή περίθλασης του φωτός, όπως π.χ. στο πείραμα της «διπλής σχισμής», οι φωτεινοί και σκοτεινοί κροσσοί δεν είναι τίποτε άλλο, παρά τα θετικά και τα αρνητικά ηλεκτρίνια του Αιθέρα, τα οποία πάλλονται με τη μέγιστη και ελάχιστη ενέργεια (εντός των φωτεινών και σκοτεινών κροσσών) αντιστοίχως. Αξιόλογη παρατήρηση
Σύμφωνα με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία (EGT):
Τα αποτελέσματα του πειράματος Davisson-Germer, οφείλονται στις ιδιότητες του κρυστάλλου και όχι στις κυματικές ιδιότητες της ύλης (δηλαδή των ηλεκτρονίων), όπως λανθασμένα ισχυρίζεται η Κυματομηχανική. Επίσης στη Κβαντομηχανική η θεμελιώδης "αρχή της απροσδιοριστίας" (uncertainty principle) του Heisenberg, είναι προφανώς μια απολύτως λανθασμένη αρχή της Φυσικής. 7. Η δομή των στοιχειωδών σωματιδίων Σύμφωνα με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία (EGT), η δομή των στοιχειωδών σωματιδίων, έχει ως εξής:
a. Το ηλεκτρόνιο
Το ηλεκτρόνιο, αποτελείται από ένα αρνητικό ηλεκτρίνιο –qο (πυρήνας) και από έναν αριθμό Ν γκραβιτονίων mo.
Ο πυρήνας –qο και τα Ν γκραβιτόνια, έλκονται μεταξύ τους με ηλεκτροβαρυτικές δυνάμεις. b.Το ποζιτρόνιο
Το ποζιτρόνιο, αποτελείται από ένα θετικό ηλεκτρίνιο +qο (πυρήνας) και από έναν αριθμό Ν γκραβιτονίων mo.
Ο πυρήνας +qο και τα Ν γκραβιτόνια, έλκονται μεταξύ τους με ηλεκτροβαρυτικές δυνάμεις. c.Το πρωτόνιο
Το πρωτόνιο, αποτελείται από 917 ηλεκτρόνια και από 918 ποζιτρόνια, τα οποία έλκονται μεταξύ τους με ηλεκτροβαρυτικές δυνάμεις. d.Το αντιπρωτόνιο
Το αντιπρωτόνιο,
αποτελείται από 918 ηλεκτρόνια και από 917 ποζιτρόνια, τα οποία έλκονται μεταξύ τους με ηλεκτροβαρυτικές δυνάμεις. e.Το νετρόνιο
Το νετρόνιο, αποτελείται από 918 ηλεκτρόνια και από 918 ποζιτρόνια, τα οποία έλκονται μεταξύ τους με ηλεκτροβαρυτικές δυνάμεις, κ.ο.κ. για διάφορα άλλα (σταθερά ή ασταθή) στοιχειώδη σωματίδια. Νόμος Ι. Οι «δομικοί λίθοι»
όλων των στοιχειωδών σωματιδίων σταθερών ή ασταθών (εκτός των νετρίνων και αντινετρίνων), είναι τα ηλεκτρόνια και τα ποζιτρόνια, τα οποία (ηλεκτρόνια και ποζιτρόνια), μέσα στο στοιχειώδες σωματίδιο (χωρίς να εξαϋλώνονται), έλκονται μεταξύ τους με ηλεκτροβαρυτικές δυνάμεις, καθιστώντας το στοιχειώδες σωματίδιο σταθερό ή ασταθές. Νόμος ΙΙ. Η σταθερότητα των ατομικών πυρήνων, οφείλεται στις ηλεκτροβαρυτικές δυνάμεις, οι οποίες αναπτύσσονται μεταξύ
των πρωτονίων και νετρονίων του ατομικού πυρήνα και στο φαινόμενο της Ηλεκτροβαρυτικής επαφής. Αξιόλογη παρατήρηση Οι ηλεκτροβαρυτικές δυνάμεις, είναι ένα «νέο είδος» δυνάμεων, το οποίο δεν έχει καταγραφεί ποτέ μέχρι σήμερα από τους διάφορους ερευνητές της Φυσικής, όπως θα δούμε αμέσως παρακάτω. Το φαινόμενο της Ηλεκτροβαρυτικής επαφής, είναι ένα από τα σημαντικότερα φαινόμενα
του φυσικού μας κόσμου, το οποίο επίσης δεν έχει καταγραφεί ποτέ μέχρι σήμερα από τους διάφορους ερευνητές της Φυσικής.
Περισσότερα, βλέπε στο link «Η Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία», V. 8. Οι θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης Οι θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης δεν είναι τέσσερις, ήτοι: οι βαρυτικές, ηλεκτρομαγνητικές, ασθενείς πυρηνικές και ισχυρές πυρηνικές, όπως λανθασμένα
ισχυρίζεται η σύγχρονη φυσική.
Οι θεμελιώδεις δυνάμεις της φύσης είναι τρεις, ήτοι: Οι βαρυτικές δυνάμεις (ασκούνται μεταξύ γκραβιτονίων και είναι πάντοτε ελκτικές). Οι ηλεκτρικές δυνάμεις (ασκούνται μεταξύ ηλεκτρινίων και είναι ελκτικές (εάν, τα ηλεκτρίνια είναι ετερώνυμα) και απωστικές (εάν, τα ηλεκτρίνια είναι ομώνυμα)). Οι ηλεκτροβαρυτικές δυνάμεις
(ασκούνται μεταξύ γκραβιτονίων και ηλεκτρινίων και είναι πάντοτε ελκτικές).
Όλες οι άλλες δυνάμεις της φύσης (π.χ. μαγνητικές, ηλεκτρομαγνητικές, κ.λπ.) είναι μη – θεμελιώδεις δυνάμεις τις οποίες θα ονομάζουμε, παραγόμενες ή δευτερογενείς δυνάμεις.
Επίσης, οι τρεις θεμελιώδεις δυνάμεις, ήτοι οι βαρυτικές, οι ηλεκτρικές και οι ηλεκτροβαρυτικές από την αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος είναι ενοποιημένες
μέσα στη φύση, σχηματίζοντας (σε κοσμική κλίμακα) ένα ενοποιημένο πεδίο δυνάμεων του σύμπαντος. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μέσα σε ένα στοιχειώδες σωματίδιο ή μέσα σε ένα ατομικό πυρήνα οι παραπάνω τρεις θεμελιώδεις δυνάμεις (βαρυτικές, ηλεκτρικές και ηλεκτροβαρυτικές), είναι πάντοτε ενοποιημένες μεταξύ τους, σε ένα ενοποιημένο πεδίο δυνάμεων. Περισσότερα, βλέπε στο link «Η Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία», V.
9. Η ταχύτητα του φωτός Η ταχύτητα του φωτός c δεν είναι μια σταθερά της φύσης, όπως λανθασμένα ισχυρίζεται η Θεωρία της Σχετικότητας.
Η ταχύτητα c του φωτός είναι μεταβλητή και εξαρτάται κάθε φορά από την πυκνότητα του Αιθέρα, μέσα στον οποίο διαδίδεται το φως. Έτσι π.χ. όσο μεγαλύτερη είναι η πυκνότητα του Αιθέρα, τόσο μικρότερη είναι η ταχύτητα c του φωτός. Συνεπώς:
Όταν το φως εισέρχεται (με ακτινική κατεύθυνση) προς το κέντρο π.χ. μιας μελανής οπής, τότε επιβραδύνεται μέσα στην Αιθερόσφαιρα της μελανής οπής, ήτοι έχουμε επιβράδυνση του φωτός. Αντίθετα τώρα, όταν το φως εξέρχεται (με ακτινική κατεύθυνση) από την επιφάνεια της μελανής αυτής οπής, τότε επιταχύνεται μέσα στην Αιθερόσφαιρα της μελανής οπής, ήτοι έχουμε επιτάχυνση του φωτός.
Σημείωση: Η
επιβράδυνση ή η επιτάχυνση του φωτός που αναφέραμε παραπάνω για τις μελανές οπές, ισχύει προφανώς και για οποιοδήποτε ουράνιο σώμα μεγάλης μάζας π.χ. Ήλιος, Λευκοί νάνοι, κ.λπ. Επίσης, μέσα σε ισχυρά ηλεκτρικά ή μαγνητικά πεδία η ταχύτητα c του φωτός (c=3.108 m/s) ελαττώνεται. Επίσης, η ταχύτητα c του φωτός, εξαρτάται 1) από τη συχνότητά του και 2) από τον παρατηρητή, εάν είναι ακίνητος ή κινούμενος.
Τέλος, η ταχύτητα c του φωτός είναι συνάρτηση του χρόνου t, ο οποίος παρήλθε από τη χρονική στιγμή to της αρχής δημιουργίας του σύμπαντος (Big – Bang).
Συγκεκριμένα, η ταχύτητα c του φωτός αυξάνεται με τη πάροδο του χρόνου t.
Έτσι π.χ. πριν ένα δισεκατομμύριο χρόνια, η ταχύτητα του φωτός, ήταν μικρότερη από τη ταχύτητα c (c=3.108 m/s) που μετράμε σήμερα για το φως. Συμπέρασμα
Από τα παραπάνω προκύπτει το βασικό συμπέρασμα, ότι η ταχύτητα c του φωτός σε καμία απολύτως περίπτωση δεν είναι μια σταθερά της φύσης, όπως λανθασμένα ισχυρίζεται η Θεωρία της Σχετικότητας. Περισσότερα, βλέπε στο link «Αιθέρας και Φως». 10. Ή ερμηνεία διαφόρων φυσικών φαινομένων Προσοχή! Όλα τα γνωστά φυσικά φαινόμενα, τα οποια "δήθεν έρμηνεύονται"
με βάση τη Θεωρία της Σχετικότητας και τη Κβαντομηχανική (καθώς και διάφορα αλλα φυσικά φαινόμενα,τα οποία αδυνατούν να έρμηνεύσουν οι θεωρίες αυτές) , έρμηνεύονται απλά και με τον ορθό τρόπο με βάση την Ήλεκτροβαρυτική Θεωρία (EGT). Αυτό είναι το βασικό πλεονέκτημα της Ήλεκτροβαρυτικής Θεωρίας (EGT ), συγκριτικά με τις παραπάνω δυο αυτές, λανθασμένες θεωρίες της Φυσικής. Περισσότερα, βλέπε στο site www.tsolkas.gr και στα video 01 και 02 (Έλληνικη γλώσσα).
11. Ενοποιημένα πεδία και ενοποιημένα κύματα Ώς γνωστό, σύμφωνα με την Ήλεκτροβαρυτική Θεωρία ( EGT ) μια ηλεκτρικά φορτισμένη μάζα Μ αλληλεπιδρά με τον Αιθέρα του σύμπαντος με ηλεκτροβαρυτικές και ηλεκτρικές δυνάμεις, μέσα σε ένα ενοποιημένο πεδίο δυνάμεων.
Έτσι λοιπόν, όταν η η ηλεκτρικά φορτισμένη μάζα Μ, εκτελεί π.χ μια αρμονική ταλάντωση, τότε αυτή εκπέμπει στο γύρω χώρο της, ακτινοβολία υπό μορφή
ενοποιημένων κυμάτων.
Κάθε ενοποιημένο κύμα, αποτελείται απο (το βαρυτικό κύμα + το ηλεκτρομαγνητικό κύμα ) , τα οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Περισσότερα, βλέπε Η Ήλεκτροβαρυτική Θεωρία ΙΙΙ. 12. Φυσική και Φιλοσοφία Σύμφωνα με την Ηλεκτροβαρυτική Θεωρία (EGT): Οι έσχατες, άτμητες και αναλλοίωτες
«θεμελιώδεις μονάδες» της ύλης, είναι το θετικό ηλεκτρίνιο +qo το αρνητικό ηλεκτρίνιο –qo και το γκραβιτόνιο mo (το οποίο είναι ηλεκτρικώς ουδέτερο). Quarks, χορδές, υπερχορδές, «σωματίδιο Higgs», κ.λπ. δεν υπάρχουν μέσα στη φύση. Μέσα στη φύση, υπάρχουν μόνο οι τρεις θεμελιώδεις μονάδες (+qo, –qo, mo) και καμία απολύτως άλλη θεμελιώδης μονάδα. Η ύλη έχει μόνο σωματιδιακές ιδιότητες και δεν έχει ποτέ κυματικές ιδιότητες. Τα θεμελιώδη φυσικά μεγέθη π.χ. η μάζα, ο χώρος, ο χρόνος, το ηλεκτρικό φορτίο, κ.λπ. είναι απόλυτα μεγέθη για οποιονδήποτε παρατηρητή (ακίνητο ή κινούμενο) και δεν είναι ποτέ σχετικά μεγέθη για τους παραπάνω αυτούς παρατηρητές. Η έλξη και η αδράνεια, είναι δύο εντελώς ξεχωριστές φυσικές έννοιες
και δεν είναι ποτέ, σχετικές για διάφορους παρατηρητές (ακίνητους ή κινούμενους), ούτε είναι και ισοδύναμες μεταξύ τους. Η ύλη και η ενέργεια, είναι δυο εντελώς ξεχωριστές φυσικές έννοιες και δεν είναι ποτέ ισοδύναμες μεταξύ τους (δηλαδή, η ύλη δεν μετατρέπεται ποτέ σε ενέργεια και η ενέργεια δεν μετατρέπεται ποτέ σε ύλη). Συνεπώς, μέσα στο σύμπαν η ύλη παραμένει πάντοτε ύλη και η ενέργεια, παραμένει πάντοτε ενέργεια. Το έλλειμμα μάζας Δm (το οποίο παρατηρούμε στις σχάσεις ή συντήξεις ατομικών πυρήνων) δεν είναι τίποτα άλλο, παρά το έλλειμμα μάζας Δm των γκραβιτονίων mo τα οποία εγκατέλειψαν τους ατομικούς αυτούς πυρήνες.
Συνεπώς δεν έχουμε ποτέ μετατροπή του ελλείμματος μάζας Δm σε ενέργεια Ε (σύμφωνα, με το γνωστό τύπο Ε=Δm.c2 (1) της Θεωρίας της Σχετικότητας).
Ο τύπος (1) είναι ορθός, ισχύει μόνο ποσοτικά και δεν εκφράζει
καμία απολύτως ισοδυναμία, μεταξύ ύλης και ενέργειας. Το υλικό σύμπαν, είναι ένας Ευκλείδειος χώρος τριών διαστάσεων και μέσα στο σύμπαν, ο χώρος και ο χρόνος είναι, δύο εντελώς ξεχωριστές φυσικές έννοιες και δεν αποτελούν ποτέ μια χωρο – χρονική ενότητα (space – time). Όλα ανεξαιρέτως τα φυσικά φαινόμενα, τα οποία λαμβάνουν χώρα μέσα στο υλικό μας σύμπαν, διέπονται από μια άτεγκτη και απόλυτη
αιτιοκρατία και κανένα απολύτως φυσικό φαινόμενο δεν έχει ποτέ ιντερτερμινιστικό (μη – αιτιοκρατικό) χαρακτήρα.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ Μετά από όλα αυτά που αναφέραμε στην εργασία μας αυτή, καταλήγουμε στο παρακάτω βασικό συμπέρασμα. |
